Dit jaar wordt een raar jaar, een jaar vol verhuizingen, beslissingen en onzekerheden. En ik heb er zin in! Ten eerste is er natuurlijk mijn (tweede) afstuderen. De hele reden van het naar Berlijn verhuizen voor mij was de Master Sociology - European Societies. En het is de enige reden dat ik hier op dit moment nog ben, tot minstens 26 maart. Want dan is de deadline en moet ik 24,000 woorden over EU Citizenship inleveren. Ik ben nu op de helft en het onderwerp fascineert me nog steeds, wat een bonus is. Ik heb er natuurlijk zelf ook uitermate van mogen profiteren, wat niet van iedereen te zeggen valt. Wist je dat je om de clausule van "Citizenship of the Union" uit de EU-verdragen te kunnen gebruiken in de rechtbank, je dit recht eerst "geactiveerd" moet hebben? Anders kun je je er niet op beroepen, en mag de Nederlandse wet met je doen wat ze wil, zonder verantwoording aan Brussel af te leggen. Fioew, heb ik het toch maar mooi alvast geactiveerd. Nu nog iets krijgen met een illegaal verblijvende Jamaicaan, een kind in België krijgen, vervolgens naar Slowakije verhuizen en dan maar eens zien of ze hem nog kunnen uitzetten ha!
Sebastian trekt ondertussen de Berlijnse winter nu al niet meer en vliegt volgende week zaterdag naar Sydney. De woning en het werk zijn al geregeld en hij ziet hier nu thuis de uren nog te tellen en stofzuigt af en toe. Hij blijft helaas wel 3,5 maand weg... en we weten allebei dat het gewoon iets minder leuk is om niet samen te zijn. Gelukkig bestaat er Skype (hoewel het met het tijdverschil wel even vogelen wordt) en hebben we allebei als het goed is veel te doen. Ik dus afstuderen en dan.... op naar India!
Huh, India?? Ja, waarschijnlijk wel. Ik wil al geruime tijd eens een opleiding tot yogalerares doen, gewoon om mijn eigen praxis uit te diepen, en waarom niet daarheen gaan waar het uitgevonden is? Je betaald er voor de opleiding zelf een stuk minder, wat ik dus weer aan een vliegticket kan uitgeven. India stond ook al langer op mijn lijstje en als ik dan toch op Sebas moet wachten voor hij terugkomt uit Sydney... :-)
Het voelt wel een beetje decadent allemaal en ik verwacht af en toe dat er elk moment een of andere autoriteit aanklopt met de boodschap: ja maar dat is niet de bedoeling! Zomaar doen waar je zin in hebt en gaan waar je heen wilt! Maar goed, die autoriteit is er natuurlijk niet (hoewel je het in Duitsland maar nooit weet) en iedereen is zelf verantwoordelijk voor haar of zijn eigen leven.
Na de zomer hebben Sebas en ik het plan om voor langere tijd naar Australië te gaan. De kansen op de arbeidsmarkt zijn momenteel in Europa vrijwel nihil voor vers afgestudeerde sociologen (waren ze ooit gunstig?), terwijl Australië, die nu profiteert van de boom in Azië en waar de overheid de komende 10 jaar 2,4 miljoen (!) geschoolde migranten wil aantrekken, nu iets betere perspectieven lijkt te bieden voor een baan waar ik voldoening uit kan halen. Maar het gaat niet alleen daarom. We gaan eigenlijk vooral voor het klimaat, voor de natuur, voor de ruimte, kortom voor het leven daar. Misschien behoren wij wel tot de groeiende groep migranten die verhuizen voor een lifestyle, ofwel "Lifestyle Migrants"?
Maar goed, plannen dus. Want ik geloof niet in dromen. Ik geloof in plannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten