Hier in het zuiderlijk halfrond is het bijna midwinter. Waar Nederland met een hittegolfje te maken lijkt te hebben, is het hier fris, regenachtig, winderig. De sneeuw hebben we ontvlucht, want we zijn net begin juni met de pont weer naar het Noordereiland overgestoken. We zitten nu al een week met 4 katten in een huisje aan het strand en starten begin juli de volgende 'housesit' in de buurt van Rotorua. Eind juli zijn we ook al geboekt, een maand dit keer, voor een schattig hondje in Auckland. Zo komen we de winter wel door.
Onze NZ roadtrip (zie em hier!) is ondertussen wel een beetje af, na 1,5 jaar onderweg hebben we zoveel van dit geweldige land gezien dat je er bijna blasé van zou worden. Ach, weer een waterval. En kijk, weer een mooie berg, een uitgestrekt strand, een weelderig bos. Wat hebben we veel gedaan ook, wat een rit! Maar ondertussen begint het weer te kriebelen bij me, met dromen over andere landen, andere wouden, andere bergen. En het mag allemaal weer, de wereld gaat langzaam van het slot! Zou deze fernweh ooit minder worden?
Gelukkig hebben we alweer plannen voor een volgend hoofdstuk. Na de Auckland housesit gaan we kijken of we ons busje voor een mooie prijs kunnen verkopen en dan wellicht naar Samoa, om op een cacao plantage te werken bij een dame die net zo gepassioneerd is door cacao als ik! Ze is ook de organisator van het Pacific Cacao & Chocolate 2022 evenement in Auckland, net een dag voor mijn verjaardag, waar ik me prompt als vrijwilliger heb aangemeld. Ik kan me geen beter verjaarscadeau wensen dan omringt te zijn met alles wat maar met cacao te maken heeft! Ze heeft mij al vooruitgeschoven om bij de tafel met proefchocolade voor de publieksprijs te staan, zodat ik mensen door hun smaakervaring kan leiden en lekker de hele dag over cacao mag praten. Om dan vervolgens te zien waar een deel van de cacao vandaan komt en weer onder de cacao bomen te mogen leven zou geweldig zijn.
Samoa gaat pas in augustus weer open voor toeristen, dus we moeten nog even een slag om de arm houden, maar gelukkig zijn we flexibel. Eventueel een ander Pacifisch bounty eiland (Fiji, Rarotonga, Vanuatu) zou ook geen straf zijn. In December moeten we wel weer terug zijn in Nieuw-Zeeland, zodat Kevin zijn permanente verblijfsvergunning kan aanvragen. Dat blijkt nog wel eens even te kunnen duren, want de huidige wachttijd op een uitslag is momenteel 3 tot 6 maanden! Ai ai ai. Gelukkig is het tegen die tijd weer zomer...
 |
| Onze huidige housesit |
 |
| Hier rijden we de pont bij Picton op! |
 |
| Bye bye het Zuidereiland... tot de volgende keer! |
 |
| Prikkelend! |
 |
| Samen wandelen in het Abel Tasman National Park |
 |
| Overdag warm maar 's nachts toch errug fris! |
 |
| Het blijft mooi allemaal :-) |
 |
| Ons uitzicht, ons huisje |
 |
| Samen wandelen naar de Welcome Flat hut langs de Copland Valley track |
 |
| Ik heb me toch wat afgehiked in dit land, yes! |
 |
| En fijn dat Kevin toch nog vaak mee ging :-D |
 |
| Bij Lake Wanaka, waar we op de een of andere manier heel lang zijn blijven hangen. Wanaka ligt ondertussen bedolven met sneeuw en je kan er nu skieën! |
 |
| Just a guy with a guitar... |
