zaterdag 30 januari 2021

Rare wereld

 Kevin en ik zijn alweer bijna een maand in Nieuw-Zeeland. Na de quarantaine dachten we goed te zitten, en lekker van het corona-vrije eiland te kunnen genieten. We gingen gelijk op zoek naar een campervan om door NZ te kunnen touren, en ondertussen ook naar het museum, naar cafe's, naar restaurants etc. Het is bizar hoe ver weg corona hier lijkt. Nieuw-Zeeland: het land waar knuffels nog steeds gebeuren... 

Na een paar dagen hadden we ons busje, een leuke Mazda E2000 uit 2005 inclusief "self-contained" certificaat, zodat we er overal mee mogen staan. Ook hadden we een housesit geregeld, bij een gezin aan de noordkust van Auckland, die net een mopshond puppy hadden gekregen, maar ook een familiereünie op het Zuidereiland hadden gepland. De puppy moest thuis blijven, want het was nog niet gevaccineerd, en daarom kwamen wij in het huis. Het gaf ons mooi de mogelijkheid van dit deel van Auckland te genieten en ons busje eens goed uit te mesten. De vorige eigenaren hadden het niet zo vaak schoongemaakt geloof ik. 

So far so good. Maar na een paar dagen kregen we opeens een berichtje van de huiseigenaren. Of ik toevallig die dame was die in het nieuws was? Er was blijkbaar iemand met corona los in Nieuw-Zeeland, ook al had ze de quarantaine doorlopen en twee keer een negatieve test geleverd. Ik was het niet, maar de dame had wel in hetzelfde isolatie hotel gezeten als ons, tijdens precies dezelfde periode, ze was één dag voor ons vertrokken. Ze had het virus blijkbaar tegen het einde van iemand gekregen die op dezelfde verdieping als zij zat, iemand die net was aangekomen en de Zuid-Afrikaanse variant onder de leden had. 

Ik heb de NZ healthline gebeld, en ook op aandringen van de huiseigenaren hier gelijk een test laten doen. Er stond een lange rij, maar toen we vertelden dat wij in hetzelfde hotel hebben gezeten, en dus extra verdacht zijn, waren we zo aan de beurt. Een spannende 24 uur later kregen we al resultaat: negatief. Goed nieuws, maar het is nu wel even afwachten wat er verder gaat gebeuren. Hebben meer mensen de corona weer van deze dame gekregen? Moet het land straks weer in lockdown?

Het lijkt belachelijk om zo over slechts één geval te praten, gezien wat er allemaal in de rest van de wereld aan de hand is. Het voelt bijna kneuterig veilig zo, als dit onze enige zorgen zijn. We hebben geluk gehad dat we naar Nieuw-Zeeland mochten komen, en dat we nu een zo goed als corona-vrij en ook toeristen-loos land voor ons hebben liggen. Ik heb nu geen Ooooby om me ~70 uur per week bezig te houden en ben van plan te genieten van al het schoons hier. 

Ooooby wist trouwens al gelijk dat ik er weer was, en vroegen me of ik toevalling interesse had om het zwangerschapverlof van de hub coördinator in Christchurch over te nemen. Het zou een jaar zijn, een part-time aanstelling, en na even nadenken heb ik toch maar 'nee' gezegd. Ik wil niet terug naar Ooooby, als ik straks een vaste baan zoek hier dan toch hopelijk wel iets met cacao of chocolade! Maar eerst gaan we touren. #vanlife here we come :-)














zaterdag 2 januari 2021

Gelukt!

Het is ons gelukt, we zijn in Nieuw-Zeeland aangekomen! Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven, maar nog net op de valreep van 2020 vlogen Kevin en ik samen met zijn kersverse NZ Resident Visa en een plekje in de Managed Isolation Facilities van Amsterdam via Singapore naar Auckland. 

We hadden het niet meer verwacht, maar als een soort kerstwonder kwam het mailtje met het partnervisum voor Kevin opeens om middernacht kerstavond binnen en toen ging het snel. De quarantaine hotels in Nieuw-Zeeland zitten al weken bomvol, maar met veel F5 en steeds blijven checken hadden we opeens een optie voor 30 december. Wow. Dat betekende nog maar 2 dagen om een vlucht te boeken, in te pakken en afscheid te nemen. Dat laatste was nog wel het moeilijkste... Maar we besloten het toch te doen, dit was onze kans! 

Na 5 maanden Nederland was ik er ook wel klaar voor. Ik ben er sinds ik in 2010 naar Berlijn ben vertrokken nooit meer zo lang geweest! Maar het was wel een heerlijke tijd, met eerst nog redelijk wat vrijheid vergeleken met Panama. Heerlijk weer bij mijn lieve lieve zus Saranne en haar gezinnetje in huis, al mijn lieve familie en vrienden weer zien, lekker met de fiets en met de trein, en genieten van de zomer en herfst. Onder de omstandigheden en deze bizarre situatie in de wereld hebben we er het beste van gemaakt. 

Helemaal fijn werd het toen in oktober Kevin ook met speciale toestemming van de IND naar Nederland mocht komen. Nu was alles weer compleet, zeker toen we opeens een case manager voor ons NZ visum toegewezen kregen. Serieus, we hebben dit jaar zoveel papierwerk moeten doen om samen te zijn en samen te blijven, het draait me voor de ogen. Maar het is uiteindelijk dus allemaal gelukt en ik ben dolgelukkig met alle mogelijkheden en kansen die ik heb gekregen en gecreëerd. 

Weggaan uit Boxtel was zwaar, ik moest mezelf echt losscheuren. Soms denk ik wel eens... wat als ik nou gewoon in Nederland blijf? Lekker dicht bij de velen waar ik van houd? Maar als ik dan even doordenk, en mezelf weer zie settelen daar, na alles wat ik al heb gezien en meegemaakt, maar ook alles wat ik nog wil zien en meemaken, schreeuwt mijn hart nee. Ik ga weer, op naar het volgende avontuur, backpack mee, let's go! En dit keer terug naar het land waar ik me al vanaf dag 1 thuis heb gevoelt: Aotearoa, nu samen met Kevin.

Hier werden we met open armen ontvangen. Alles ging super soepel. De vlucht was aangenaam, nergens vertraging, altijd duidelijk wat je moest doen qua veiligheidsmaatregelen, en eenmaal in Auckland heetten ze ons van harte welkom. Met Kevin's papieren was alles in orde, en wat hen betrof kwam ik gewoon thuis, een halve kiwi. Er stond een bus te wachten die ons naar het 5-sterren Pullman hotel in Auckland bracht voor onze 14 dagen verplichte quarantaine, op kosten van de NZ overheid. Niet slecht! 

We hebben een ruime kamer met aparte woonkamer, een groot 2-persoonsbed, een badkamer met bad en maar liefst twee tv's. Ook is er wifi en wordt er drie keer per dag een heerlijke maaltijd aan de kamer bezorgd. Je kunt steeds zelf een keuze maken uit het menu, krijgt altijd een toetje, en ze houden compleet rekening met mijn lastige glutenvrije voorkeur. We zitten op de 11e verdieping met een mooi groen uitzicht en de Sky Tower in zicht, waar met nieuwjaar het vuurwerk afgeschoten werd. Iedereen is super vriendelijk en we mogen boodschappen (lees: "flesjes wijn en chocolade") van de lokale supermarkt bij het hotel laten bezorgen. 

Het enige puntje is natuurlijk dat we niet weg mogen. Je breekt de wet hier als je je niet aan de isolatie houdt, en we worden streng in de gaten gehouden door het hotel personeel en het Nieuw-Zeelandse leger dat hiervoor is ingezet. Yup, een soort gouden kooi! Voor wat frisse lucht mag je op gezette tijden rondjes lopen op een dakterras, waar wat planten zijn neergezet, maar voor de rest moeten we in onze kamer blijven. Verlangend kijk ik naar buiten, wachtend op het moment dat ik het land écht in mag! We tellen de dagen af en houden ons ondertussen bezig met werken, lezen, Netflixen, spelletjes spelen, Zumba, yoga en de jetlag wegslapen. 

Tegen de tijd dat we hier weg mogen, en het corona-vrije Nieuw-Zeeland in mogen, zal ik wel gewend zijn aan het idee dat ik hier eindelijk, na ruim 3,5 rondtrekken in Midden-Amerika, weer terug ben. Het plan is om eerst een camperbusje te kopen en het eiland te gaan ontdekken. Ik kan niet wachten om Kevin te laten zien waarom dit land toch zo super speciaal is!

Eerste zonsondergang in Nieuw-Zeeland op de laatste dag van het jaar

Ontbijtje via de roomservice

Veel verkeer op oudjaarsavond - iedereen loopt gewoon 'los'!

Soms zonnig, soms bewolkt, maar altijd een fijn uitzicht

We made it! Ons huisje deze 2 weken

De bus die ons naar het hotel zou brengen

Aangekomen in Auckland, na al 24 uur een mondkapje op te hebben gehad

Overstappen in Singapore, netjes afstand houden en in de rij staan

Vliegtuig vrijwel leeg...

Dan kun je dus lekker languit liggen :-)

Nog een laatste foto met Rolf en Roanne, die ons super vroeg in de ochtend naar Schiphol brachten

Dag Nederland... raar om in deze tijden te reizen...