Zomer in Umeå

Ze hadden gelijk toen ze zeiden dat de lente in Umeå maar twee weken duurt. Het begon warmer te worden, de sneeuw verdween, de natuur is geëxplodeerd en toen was het opeens zomer. Écht zomer! Vanochtend werd ik wakker omdat de zon al sinds 4 uur vanochtend op mijn raam stond te schijnen, wat een soort greenhouse effect tot gevolg had. De zon verdwijnt trouwens we nog steeds achter de horizon, maar is nooit meer echt ver weg. Ze is even weg, maar een schemering verraad haar aanwezigheid, en dan begint ze al snel weer aan een volle rondgang door de onwijs blauwe hemel.

Dit weekend was er een groot brännboll toernooi, met op zaterdagavond het eindfeest in Ålidhem, de studentenwijk. Ik heb gehoord dat er respectievelijk een fiets, een barbecue en een bank door een ruit zijn gegooid en de politie is geregeld uitgerukt. Dronken studenten in het wild, zonder gevoel van richting of tijd, dat zorgt voor problemen. Zelf zat ik braaf binnen met vriendinnetjes oer-Zweeds het Eurovisiesongfestival te kijken, wat hier enorm populair is blijkbaar. Het was dit jaar ook niet voor niets, want Zweden heeft zowaar gewonnen! Ik vond het nummer sowieso al tof en nu is er helemaal niets anders meer op de radio te horen dan Loreen met Euphoria.

Juichen voor de Zweedse Loreen

Na nog een doorzakkertje ben ik naar huis gefietst langs het Nydala meer en moest echt even stoppen voor de volgende foto. Dit was om half 2 's nachts, echt niet te geloven.... Nog 4 weekjes tot midzomer! Ik ga dit mooie Zweden toch wel onwijs missen straks...

In het bos

Fijn in Finland

Det är vår i Umeå! Eindelijk is dan écht alle sneeuw gesmolten, er was geen ontsnappen aan meer onder de genadeloze Zweedse zon, en is overal het gras weer groen. De Zweden worden echt helemaal gek, barbeques worden naar buiten gesleept, t-shirts uit de kast gehaald, fietsbanden weer geplakt, en dat terwijl het gemiddeld toch nog maar 8 á 10 graden is... Ach, als je een korte zomer hebt, moet je hard gaan. 

Vorig weekend was ik met mijn Zweedse vriendin Helena in Vaasa, Finland, aan de overkant van de Baltische zee. We hebben de pont genomen en de overtocht duurt 4,5 uur, hoewel je 5,5 uur verliest omdat het in Finland een uur later is (hoezo is tijd relatief?). In tegenstelling tot het letterlijke vooruitgaan van de tijd, leek op de pont de tijd te hebben stilgestaan, het was een treurige bedoening. De veermaatschappij schijnt al jaren falliet te zijn en waar het geld momenteel vandaan komt weet niemand. Er zijn nog 1 hooguit 2 overtochten per dag, en die worden amper gebruikt. Vooral mensen die een weekendje in Umeå gaan winkelen, en een hoop truckers die door Scandinavie aan het rijden zijn met hun vrachtwagens. Er was zelfs een speciale tafel voor hen in het restaurant: "reserved... truckers only!"

Vaasa was verder erg fijn. We hebben gecouch-surfed (is dat al een woord?) bij een lief stel met twee Finse katten en een over-enthousiaste chihuahua die net ongesteld bleek te zijn, het arme ding (vandaar het 'broekje' op de foto hieronder). Vaasa is een rare mix van Zweedse invloeden met een onmiskenbaar DDR-sausje. Dat Finland tot 1918 bij Rusland hoorde was wel te merken. 's Avonds hebben we een couchsurf-meetup bijgewoond met twee Finse meisjes, een gestoorde Rus die wel lekkere pannekoeken had gemaakt, een Noorse jongen die in Vaasa studeerde, een Zwitsers meisje die door Finland aan het liften was en onze gastheer en dame (een Finse meid en een gast die oorspronkelijk uit Panama komt).

In Umeå wordt het trouwens niet echt meer donker, de hemel blijft de hele nacht een beetje schemerig helder, heel verwarrend. Wat een extreem verschil met toen ik hier aankwam, toen de dag maar 6 uur duurde!

Hoe gaat alles ondertussen in Nederland?
Ik wens iedereen alvast een fijn Hemelvaartsweekend! (wat dat ook mag betekenen).
Liefs, Daphne

Kan de hemel blauwer zijn??

Op de pont

Een toost op de pont, met de truckers op de achtergrond

Lupe, de Finse chihuahua

Couchsurfing!

Helena en ik

Uitzicht over Vaasa

v.l.n.r: onze CS-hosts, ikke, de Noor, en het Zwitserse meisje

Zonsondergang

Vervaldatum

Onderweg naar Holmsund

Ik houd van deadlines, van einddatums (einddata?), van tijdelijke condities. Het leven is een grote stroom van eindige momenten, het nu van nu nu nu is nu alweer voorbij... Weten dat iets tijdelijk is vergroot ook je vermogen om ervan te genieten. Nu de einddatum van mijn tijd in Umeå weer in zicht komt, betrap ik mezelf erop al vooruit te kijken naar erna, naar de roadtrip door Zuid-Zweden met mijn grote zus, naar de zomer waarin ik weer terug naar Berlijn ga, Sebas weer zal zien, een groots verjaardagsfeest ga vieren, van Dresden naar Praag zal fietsen, het Oktoberfest zal bezoeken en een Europese summerschool in Bonn zal bijwonen, en naar het semester waarin ik dan eindelijk mijn (2e) Masterthesis zal gaan schrijven. Maar het maakt me ook goed bewust van het unieke van mijn momenten hier.

Vorig weekend ben ik met een vriendinnetje naar het plaatsje Holmsund aan de Botnische kust gefietst, heen aan de ene kant van de rivier, terug via de andere. Holmsund heeft niet zoveel te bieden (tenzij Pippi Langkous er zou wonen, waar ik het dorpje stiekem van verdacht), maar we hebben toch een leuke patisserie weten te vinden met goddelijke chocolade taart voor onze niet-te-missen fika.

Het uitzicht op de delta van de Umeå rivier

Mijn fietsgenootje: de lieflijke Elli uit Australie :-)

De industrie van Holmsund: houtsnippers (zo leek het in ieder geval...)

Op 30 april was het tijd voor het Valborg feest, of Walpurgisnacht, waarbij de komst van de lente wordt gevierd, en de wintergeesten met grote vuren worden weggejaagd. Mijn orkest heeft even gespeeld en verder waren er live bands, marktkraampjes and eettentjes op de campus van de uni. Toostend op de koningin ben ik toch best flink aangeschoten geworden van de droge cider (jam jam) en geëindigd in een studentenhuis met 4 Nederlanders, 1 Frans meisje en 1 Duitse jongen. Het was een vreemde mix van nationale tradities uit Nederland en Zweden, zelf gemaakt bier (een grote trend hier, want ja, de alcohol is zo duur in Zweden) en grappen over Wilders, dat allemaal op een doodgewone maandagavond.

Het Valborg vuur op de campus

Deze zondag moet ik werken in de ochtend, en 's middags vind er een grote 'clothing swap' plaats in het sportcentrum. Iedereen kon de afgelopen week kledingstukken inleveren in ruil voor coupons waarmee morgen weer nieuwe items uitgezocht kunnen worden. Ik ben benieuwd of ik wat leuks weet te vinden, zodat ik er voortaan net zo hip bij kan gaan lopen als die Zweedse meisjes en jongens. Je weet wel: broek in de veter schoenen, bloempot-kapsel, over-sized tunieken, brillen met grote zwarte rand en de ever-so-charming harem chino's... mmm misschien toch maar niet ;-)