dinsdag 15 november 2016

Schudden en delen

Afgelopen zondag nacht is Nieuw-Zeeland getroffen door een aardbeving van 7.5 op de schaal van Richter. Het epicenter lag bij Kaikoura, wat nu al een paar dagen van de rest van het land is afgesloten. In April ben ik daar nog langs de kust gereden, op mijn weg terug van Christchurch naar het Noorder-Eiland. Het is er fantastisch mooi. 

Kaikoura - april 2016

Ik ben zelf momenteel in Wellington en hier was de beving onwijs goed te voelen. Het is onwerkelijk om letterlijk uit je bed te worden geschud. Je bent gelijk wakker en ik wist even niet wat ik moest doen. Ik heb eerder dit jaar al een redelijk grote beving in Christchurch meegemaakt, maar deze duurde veel langer, het huis bleef maar schudden! Er gaat van alles door je hoofd...

Na de grote beving is het onrustig gebleven, en momenteel zijn erg ongeveer 5-10 aardbevingen per uur. Het centrum van de stad is een puinhoop, gebouwen staan op instorten en er is veel infrastructuur kapot gegaan. 

Echt bizar hoor. Denk je dat de aarde iets is waar je op kan bouwen, letterlijk. Maar als zelfs dat begint weg te kruimelen, wat is dan nog zeker?

En toch heb ik het gevoel dat ik momenteel precies ben waar ik moet zijn. Terugkomen in Nieuw-Zeeland, na een heerlijk zomer in Nederland, was erg fijn. Ooooby wachtte op me en er was gelijk veel te doen. Door mijn afwezigheid en onze CEO die een jaar in Engeland heeft gezeten waren de schroeven een beetje los gaan zitten. Ik heb alles de afgelopen maanden weer aangedraaid en rechtgetrokken en dingen lopen goed. 

Ik ben officieel Chief Operating Officer en mijn rol bestaat eruit ervoor te zorgen dat alles in de organisatie soepel verloopt. Dat projecten vooruit komen, teams weten wat ze waar en wanneer moeten doen en kansen worden opgepakt en uitgewerkt. Het is werkelijk fantastisch! Als ik mijn droombaan zou moeten beschrijven, dan zou dit het precies zijn. Geweldige collega's, flexibele uren, online werken, veel reizen, gevarieerde dagen, meer biologische groenten dan ik weet wat mee te doen en het weten dat alle moeite bijdraagt aan een beter voedselsysteem. Ooooby is de reden dat ik ooit naar NZ ben overgehopt en het is nog steeds de reden dat ik hier zit. 

Daar komt bij dat dit natuurlijk ook qua vrije tijd een mega mooi land is. Alles wat mij blij maakt, hiken, surfen, kamperen, natuur, bergen... is hier op gooi-afstand, waar je ook bent. En ik heb onlangs iemand ontmoet waar ik dat soort dingen samen mee kan doen... Ik heb zin in de zomer :-)


vrijdag 1 april 2016

Uitzicht

Ik ben alweer 3 maanden in Christchurch en mijn tijd zit er hier bijna op. Het is voorbij gevlogen! Volgende week woensdag ga ik voor een week naar Bali, Saranne, Rolf en Roanne opzoeken, en zodra ik terug ben begin ik de lange rit weer terug naar het Noord Eiland, naar Tauranga om daar een Ooooby hub te helpen opstarten.

Christchurch is me onwijs goed bevallen, wat een contrast om ineens in een dynamische stad te zitten na zolang op een boerderij op het platteland! Dynamisch is het juist woord in verschillende opzichten... De stad hier ligt op verschillende breuken in de aarde en ik heb een aantal aardbevingen meegemaakt. Soms gewoon een beetje vibratie, soms lag alles te schudden. Echt heel bizar als de grond zo aan het bewegen is, je weet gewoon niet waar je het moet zoeken.

Op 22 februari werd hier de grote aardbeving van 2011 herdacht en alhoewel het nu 5 jaar geleden is, overal in de stad zie je nog de gevolgen van deze ramp. Het moet echt vreselijk zijn geweest om hier toen te zijn, de stad en de mensen zijn er nog steeds niet helemaal van bekomen. Vooral het centrum is nog erg leeg, grote stukken land met alleen maar grind, links en rechts nog wat overblijfselen van gebouwen. Het interessante hier is dat door het wegvallen van zoveel structuur in de binnenstad er opeens een vacuum ontstond, wat werd opgevuld met allerlei creatieve en onconventionele activiteiten en installaties. Je vind een dance-o-mat, een bus/bar (Smashpalace), een urban farm, een container mall, een Cardboard Cathedral en tussendoor een hoop tijdelijk projecten en evenementen om de stad weer op te leuken. Ze hadden hier de vraag voor zich, als ik kon kiezen hoe mijn stad er uit ziet, hoe wil ik het dan hebben?

Overal constructie in de binnenstad

De voormalige hoofdstraat nog steeds afgesloten...

Vol potentie, wie weet wat hier verschijnt in de komende jaren!


Ik heb hier ook gedaan waar ik natuurlijk in de plaats voor kwam: een Ooooby hub opgezet. De transitie van het voormalige Garden City 2.0 naar Ooooby is goed verlopen, ik heb het lokale team getraind en we zitten al ruim boven de 100 boxes per week, met een gezonde wekelijkse groei. Wat een kick om te zien wat ik hier teweeg heb gebracht, Ooooby verveelt nog lang niet!

Een paar weken terug heb ik eindelijk weer een surfboard gekocht, een 7'2'' mint groen "fun-board". Dat was echt een mooie dag en ik heb er ondertussen een hoop lol van gehad. Ik ben nog lang geen pro natuurlijk, maar aangezien ik straks in het noorden voor twee Ooooby projecten ook weer aan de kust zit kan ik nog aardig wat oefen-uren krijgen voordat ik weer naar Europa kom. Dat is in juni alweer! Ooooby gaat in Engeland starten en aangezien Sebas nog steeds niet naar Nieuw-Zeeland mag komen, heb ik gevraagd of ik bij Ooooby UK mag komen helpen.


Het visum voor Sebas is aangevraagd en we wachten nu op de uitslag. Het kan twee kanten opgaan en op dit moment weten we helemaal nog niet wat het gaat worden. Spannend! Maar ik kom hoe dan ook lekker overwinteren in Europa.

Morgen heb ik hier een afscheidsetentje, met een aantal nieuwe vrienden-voor-het-leven. Juliette en Hervé, een Frans stel waarmee ik een hoop avonturen heb beleefd, inclusief een fantastische hike in Arthur's Pass. Mary en Ashvin, het Ooooby Christchurch team, die ik de afgelopen tijd natuurlijk goed heb leren kennen. Benedikt en Corinna, een Duits stel dat met de wind mee door Nieuw-Zeeland aan het reizen is en die ik elke keer weer tegenkom op de juiste momenten.

"Hier" is trouwens een luxe residence in the Mount Pleasant heuvels, waar ik aan het housesitten ben. Ik ben de afgelopen 3 maanden 5 keer verhuisd, met als culminatie nu dit mooie huis met werkelijk fantastisch uitzicht op de stad en de Southern Alps in de achtergrond.



Onderweg naar Arthur's Pass

De mist trekt al op...

Juliette en Hervé :-)

Dit verveelt dus niet gauw

Op de top! 1800m hoog

Onderweg kwamen we een Kea tegen, de Alpine Parrot!

Totaal niet verlegen die beesten

Hier weer onderweg naar beneden



zaterdag 16 januari 2016

Antipode

Ik moet nog steeds een beetje wennen aan de naam, maar voor de rest bevalt Christchurch me tot nu toe prima. Het is geen grote stad, wat ik besefte toen ik na 2 weken al bekenden op straat tegenkwam. Tot vandaag heb ik ook mijn auto niet hoeven te gebruiken, ik loop of fiets overal naartoe, na de aardbeving in 2011 werden veel wegen gerepareerd en met een fietspad uitgerust, fel groen gekleurd.

Mijn taak voor de komende weken is het opzetten van de nieuwe Ooooby operatie hier en zorgen dat zoveel mogelijk mensen van ons horen. Ik ben flyers en poster aan het verdelen, contacten aan het leggen en zeer driftig bezig met de Ooooby Christchurch Facebook pagina.

Het is heerlijk. Zo gaaf om weer in een nieuwe locatie te zijn, nieuwe mensen te leren kennen, een nieuwe uitdaging te hebben om mijn tanden in te zetten. Dit is echt aan mij besteedt, en omdat ik het in de Waikato al eens heb gedaan, weet ik beter waar te beginnen en wat te doen. Overal waar ik kom en het verhaal van Ooooby vertel krijg ik goede reacties. Wat een goed idee! Het is nu al bijna 2 jaar geleden (!) dat ik voor het eerst het Ooooby warehouse in Sydney binnenliep en ik heb nog geen moment getwijfeld dat dit echt mijn ding is. Lokaal eten is in de hele wereld zo'n beetje aan het exploderen en ik sta aan het voorfront, samen met een fantastische groep mensen, vol vooruit om ons voedselsysteem om te gooien, te herstellen, te verbeteren.

Maar helaas kan ik mijn worteltaart niet hebben en tegelijkertijd eten. Terwijl ik hier in fantastisch Nieuw-Zeeland aan mijn droom carrière timmer, zit Sebas en een hoop andere mensen waar ik ook onwijs van houd in Europa. Nieuw-Zeeland en Australië hebben als bijnaam de Antipoden, wat uit het Grieks komt en zoveel betekent als "twee punten, tegenover elkaar gelegen aan weerszijden van de wereld" (Wikipedia). We staan dus met de voeten tegen elkaar, en de wereld ertussen.

En dat is niet altijd even makkelijk! Vaak lukt het wel om in de drukte van het werk te vergeten dat daar aan de andere kant het leven ook doorgaat, maar soms komt het hard aan dat ik een hoop mis. Nichtjes die beginnen te lopen, vriendinnetjes die met een nieuwe baan beginnen, zussen waar ik graag gewoon een kopje koffie mee zou willen drinken (of een wijntje). Nu we net eindelijk de visum aanvraag voor Sebas de deur uit hebben, begin ik alweer aan mijn volgende reis naar Nederland te denken. Daarnaast heb ik ook dromen van land kopen in Spanje, met de motor door Zuid-Amerika, een vervolgcursus yoga op Bali, in een hotel werken op Mauritius en een weeshuis bouwen in Nigeria. Dus.

Gelukkig ben ik er ook erg goed in geworden, na al die uren op de yoga mat, om echt in het nu te zijn. Alles wat we hebben is nu, en als je niet gelukkig kunt zijn in dit moment, dan wordt het niet veel beter. Wat ook wel helpt is dat naast de vette baan, dit land ook nog eens ongelofelijk mooi is :-)