Nog steeds

Ik zit dus nog steeds in Nicaragua. Ik heb eergisteren mijn laatste dag als manager bij de Simple Beach Lodge gehad, de eigenaren zijn dit afgelopen weekend thuisgekomen. Ze waren onwijs tevreden met mijn werk en wilden me graag houden als permanente full-time manager. Ik heb ook een fijne bonus gekregen.

Ik heb mezelf ondertussen echter al als vrijwilliger beloofd aan Mano a Mano, een cool nieuw eco-hostel verderop in de straat waar ik veel van mijn vrije uurtjes heb doorgebracht met aan de bar hangen en yoga doen op hun mooie houten dek met uitzicht op de zee. De eigenaren zijn twee coole gasten, uit Panama en Brazilië, die ooit de droom hadden een hostel aan het strand uit gerecycled hout en andere natuurlijke materialen te bouwen. Het is fantastisch geworden, een onwijs mooie plek met fijne mensen en goede vibes. Ik ga hier de komende paar weken de receptie doen, systeem- en organisatieverbeteringen doorvoeren en yogales geven.

Ik wil namelijk nog even hier aan het strand blijven, Las Peñitas heeft een plekje in mijn hart veroverd. Het is moeilijk te geloven dat het alweer een half jaar geleden is dat ik Nieuw-Zeeland heb verlaten. Matt is ondertussen alweer een paar weken terug in Aotearoa, we zijn echt ieder ons eigen pad gaan volgen.

Uiteindelijk gaat mijn weg zich straks ook weer vervolgen. Verder richting het noorden, verder op pad naar Mexico, voor een fijne vakantie hereniging met mijn zus Saranne en haar gezinnetje. Maar alles lekker tranquilo, ik heb geen haast. De afgelopen paar jaar zijn best hectisch geweest, het is fijn even terug te kunnen stappen en alles laten bezinken voordat ik mijn volgende move maak. Het leven is wat je gebeurd, terwijl je andere plannen maakt.... Alles valt toch telkens beter uit dan ik het zelf  had kunnen plannen. Vaak is het genoeg jezelf vol vertrouwen in de weg van het wonderlijke te zetten en de rest stroomt vanzelf. Het leven is mooi aan het strand ☺️