We zijn ondertussen in Auckland, in een housesit met een schattige Shih Tzu (ja die kunnen heel schattig zijn!). Het Pacific Chocolate festival was een daverend succes, en het was prachtig om in een ruimte te zijn met zoveel mensen die net zo gepassioneerd zijn over cacao. Heb heel veel nieuwe mooie contacten opgedaan en ben onder andere officieel uitgenodigd om tijd te komen doorbrengen op de Ms. Sunshine cacao plantage op Samoa. En dat klinkt als een droom! We hebben echter nog een aantal stappen te doorlopen de komende weken en het is goed dat we deze en volgende maand geboekt zijn voor housesits in Auckland.
Eerst moet de camper door de APK, die helaas de eerste check niet heeft doorstaan. Het is ook al een oudje... Morgen droppen we deze bij de garage en hopelijk komen we na de reparaties wel door de controle. Dan moet ook het "self containment" certificaat vernieuwd worden. Dit is een stukje papier, dat in combinatie met een sticker op de camper aangeeft dat we ons eigen water en toilet hebben, en dus geen gevaar voor het milieu betekenen (lees: piesen in de bosjes) als we in Nieuw-Zeeland "vrijheid kamperen". Hebben we die ook binnen, dan gaan we de camper op de Nieuw-Zeelandse Marktplaats zetten (TradeMe) en kijken of iemand anders em wellicht wil hebben. Het is tijd om ons huisje op wielen te laten gaan, want wij hebben andere plannen...
En wat zijn die plannen dan? Ik krijg die vraag vaak :-) Wat is de volgende stap, het volgende avontuur Daphne? Nou, we moeten ten eerste, naast een uitstapje naar Samoa, nog even tot einde jaar in Nieuw-Zeeland blijven. Precies op 30 december kan Kevin zijn permanente verblijfsvergunning hier aanvragen, dan hebben we hier 2 jaar lang genoeg tijd binnen de grenzen doorgebracht. Permanent betekent permanent, dan kan hij net als ik voor altijd terugkomen naar Nieuw-Zeeland!
Het is een fijn idee dat we dan een basis hebben, een land waar we allebei kunnen wonen en werken, zonder ons zorgen te maken over visa perikelen. In Nicaragua moesten we elke 3 maanden even de grens over, in Panama mag ik maximaal 180 dagen verblijven, en Kevin maar 3 maanden in Fort Europa en absoluut niet werken natuurlijk. Aotearoa zal dus neutraal terrein zijn, waar we altijd even op adem kunnen komen, en voor mij nog steeds een van de meest prachtige plekken op aarde. Voor Kevin zou het ook geweldig zijn, als het hier toch niet zo koud was...
Maar goed, even wachten op het visum is de moeite waard. En daarna? Dan mogen we weer weg :-) Net als ik een maand na het verkrijgen van mijn permanente NZ verblijfsvergunning op het vliegtuig naar Colombia zat, zal Kevin zo snel mogelijk naar Panama vliegen, zijn ouders weer zien. Ik ga met een omweg, en heb besloten kerst in Nederland te komen vieren. Ik blijf dan een paar extra maanden (kan net zo goed carnaval even meepakken! Stukje lente! Iedereen weer zien!) en vlieg rond einde maart ook door naar Panama.
Zijn we weer samen daar, dan is het plan om via de San Blas eilanden naar Colombia te zeilen, en vanuit daar Zuid-Amerika te gaan verkennen, de geboorteplaats van cacao. Het betekent al onze bezittingen weer in een backpack en dan gewoon zien waar de reis ons brengt. Geen idee! Bolivia sowieso, Ecuador, Peru, Brazilië. We hebben geen haast. Maar wel een plan dus. En we gaan vanzelf zien wat daar uiteindelijk allemaal van terecht komt, en welke andere mooie ongeplande momenten, gebeurtenissen en kansen op ons pad komen ;-)
 |
| Chillen met Shih Tzu Mia :-) |
 |
| Happy de peppy op het Cacao festival :-D |
