Pacuare River

Na de cacao finca en nog een aantal daagjes samen in het wilde Bocas Town hebben de wegen van Kevin en ik zich gescheiden. Ik ging verder naar het noorden richting Costa Rica, Kevin ging in één ruk terug naar Panama City om daar nog een paar weken met zijn ouders door te brengen. Het was zwaar afscheid nemen, na bijna een jaar vrijwel onafscheidelijk te zijn geweest. De busrit was voor mij een goede tijd om eens terug te kijken op de afgelopen maanden, de afgelopen jaren zelfs. Van Nieuw-Zeeland, via Colombia, door Panama en Costa Rica om uiteindelijk in Nicaragua te blijven hangen... tot we weer in Panama belandden! Mexico zou ik nooit bereiken op deze reis, laat staan Nederland voor de kerst van 2017. Maar goed, hoewel we nog even in Las Peñitas hadden willen blijven mocht het niet zo zijn, en hebben we de maanden tot de vlucht naar Nederland toch prima doorgebracht, een hoop meegemaakt en fantastische mensen ontmoet. Nicaragua is nog steeds onrustig, maar het schijnt qua veiligheid en ook toerisme weer wat beter te worden. Als we straks in december hier terugkomen gaan we kijken hoe de situatie ervoor staat...

Maar eerst dus Nederland! Niet te geloven dat het alweer 2 jaar geleden is dat in ons kikkerlandje was en het gemis is flink gaan knagen. Ik kom eraan! Ondertussen 3 neefjes en nichtjes rijker dan toen ik vertrok, met nog 2 meer onderweg, heerlijke babyvreugde straks dus.

Mijn laatste weken voor de vlucht heb ik in een lodge aan de Pacuare rivier doorgebracht, ergens tussen de Caribische kust en San Jose (de hoofdstad van Costa Rica van waaruit ik vlieg). De Pacuare schijnt een van de beste rafting rivieren ter wereld te zijn en ik heb inderdaad een mooie rit gehad over de stroomversnellingen! De lodge is alleen met 4x4 of per boot te bereiken en de meeste klanten komen via de tweede manier. Het was altijd weer mooi om na een paar dagen zonder gasten de boot te zien landen en de gidsen met de klanten uit te zien stappen, volgeladen met baggage en voorraden. Ze zouden koken, een fles wijn soldaat maken (en vaak ook een fles lokale rum, of Guaro) en de volgende dag na het ontbijt de rafting trip vervolgen. Ik heb vooral meegeholpen met de lodge schoonmaken en houden, en had tussendoor veel vrije tijd. Veel tijd om in de enorm rustige vallei, midden in de jungle en zonder internet, even dingen te laten bezinken, veel te lezen, yoga te doen, bij de waterval zwemmen en zelfs een keertje proberen te vissen (zonder succes helaas). Ik heb vooral veel met mijn billen in de hangmat en mijn neus in deel 4 van de Earth Children van Jean M. Auel gezeten, heerlijk boek :-)

Ik heb nu nog een paar dagen in Turrialba en San Jose tegemoet, dan een overstap van 24 uur in Toronto (yup in Canada!) en dan landt ik eindelijk op 25 september op Schiphol. Hiephoi! Kevin komt net een uur voor mij aan en ik kijk onwijs uit naar het weerzien. Niet alleen met hem natuurlik, maar met iedereen. Ik zie jullie daar allemaal dus gauw :-D

De Pacuare Lodge vanaf boven gezien

Mijn yoga spot

Rechts de keuken en gemeenschappelijke ruimte

Onze vleermuis vriendjes in de badkamer

Uitzicht op de rivier vanuit de hangmat (de rivier was die dag onwijs bruin door de regen!) 

Mijn enige selfie van de hele twee weken...

Rafting! Ik krijg nog fotos van mijn eigen rafting avontuur toegestuurd :-)

Cacao Finca

Voor augustus had ik een cacao finca ("plantage") gevonden, wat mij het paradijs leek. Het was inderdaad fantastisch, om drie weken lang door zoveel cacao en chocolade omringt te zijn. Bizar dat ik nog steeds geen genoeg van het spul heb gekregen. Integendeel, ik word er allemaal meer en meer verliefd op. De eigenaar van de finca is Dorien uit Belgie, die ooit haar thuisland verlaten heeft omdat ze het er maar saai vond en via een toevallige omweg uiteindelijk een stuk land in Panama heeft gekocht, waar toen al een hoop cacao bomen stonden. Samen met haar Panameense partner Papito heeft ze er langzaam "boomhutten" gebouwd, een groot huis en een fijne cabin letterlijk over het water. Die laatste was waar Kevin en ik de meeste nachten doorbrachten, luisterend naar de vissen en genietend van de bioluminescentie in het water en de miljoenen sterren en planeten boven ons hoofd.

Huisje op het water

De taken bestonden uit meehelpen met de bouw van een nieuwe boomhut, werken in de tuin, creatieve projectjes zoals tafels opknappen en verven en planthouders macraméen (niet gedacht dat die skill ooit nog eens van pas zou komen!) en daarnaast chocolade maken. Dit begon bij het oogsten, letterlijk de plantage inlopen en cacaovruchten van de boom snijden met een mes op een lange stok. Dan de zakken met vruchten terug dragen en het vruchtvlees plus bonen uit de schil halen voor de fermentatie. Na de fermentatie worden de bonen gedroogd wat een uitdaging kan zijn als het om de zoveel dagen flink regent. Van een vorige oogst had Dorien al gedroogde bonen klaarstaan en die hebben we geroosterd, gekraakt, de schil verwijderd ("winnowing" of wannen in het Nederlands, een oeroud woord!) met een ventilator en simpele zwaartekracht tot de nibs overblijven. De nibs worden vervolgens vermalen en deze pasta gaat dan met suiker ongeveer 15 uur in de verfijner of melanger om chocolade te maken. Het is een proces hoor!

Er was constant chocolade, van cacao pasta om in de koffie te roeren en warme chocomel te maken, tot cacao-boon-schillen om thee mee te zetten, tot zelfgemaakte bonbonnetjes gevuld met kokosnoot praline ook van de finca. Ik ben ook gaan experimenteren met de kombucha, met cacao thee als starter en cacao vruchtvlees voor een tweede fermentatie. Ik heb ook een recept voor gekarameliseerde cacao nibs met Dorien gedeeld, waarvan we heel van zakjes hebben verkocht op de lokale markt. Ik heb cacao tours en natuurwandelingen gegeven, kleine chocolade workshops en cacao verhalen vertelt aan de klanten die de finca B&B bezochten en heerlijk kunnen sparren met Dorien over alles chocola. Hoe meer ik te maken heb met cacao, hoe meer ik erdoor gefascineerd wordt. Het laat me maar niet gaan ;-)

Ondertussen zijn Kevin en ik weer terug in Bocas town en ons aan het voorbereiden voor een tijdelijk afscheid. Kevin gaat terug richting Panama City voor een groot familie feest en om zijn business partner van Mano a Mano te treffen, om samen plannen te maken over de toekomst van het hostel... Zelf ga ik naar Costa Rica om de laatste paar weken voor ik naar Nederland vlieg in een rivier lodge door te brengen. Hun specialiteit is wild-water rafting, wat ik nog nooit heb gedaan maar wat al een tijdje op mijn lijstje stond. Er is daar geen internet dus ik ga weer off-the-grid! Op 23 september kom ik weer uit de jungle om het vliegtuig te halen in San Jose. Met een dag overstap in Toronto kom ik uiteindelijk 25 september in Nederland aan. Het is nu meer dan twee jaar geleden dat ik er was en ik kan niet wachten om iedereen te zien!

Boomhut in de aanbouw

Lekker spelen met de dochtertjes van Dorien en het zoontje van Papito

Ons huisje over het water in Dolphin Bay

Schilderprojectjes

Tafel opgeknapt en geschildert

De cacao kamer - met het logo van de finca op de muur

Ga ik hier ooit genoeg van krijgen?

Op de markt om de cacao nibs te verkopen - VRNL Papito, Dorien, Xavier, Marta, Kevin, Chris, Daphne

Cacao boom vol met pods!

Pods naar huis gesleept klaar om de bonen eruit te halen

Bonen oogsten!

Aan het werk :-)

Fermentatie, van probiotische limonade, tot zuurkool, tot cacaobonen, tot kombucha