dinsdag 19 oktober 2010

Eerste college dagen

Ik neem het terug: het is NIET moeilijk om je vanuit Nederland in te schrijven bij een universiteit in Berlijn. Het is WEL moeilijk om je vanuit China, Argentinie, Colombia, Cyprus, Turkije, Rusland, San Francisco, etc. etc. in te schrijven bij een universiteit in Berlijn. Holy moly, dit is me toch een internationale groep mensen op deze studie. Ik ben de enige Nederlander, wat eigenlijk best verbazingwekkend is. Het feit dat Nederland al vanaf het begin bij de EU zit heeft dit proces ontzettend vergemakkelijkt. Sommige hier zijn al in juli naar Berlijn verhuisd om alles maar geregeld te krijgen, ik ben 2 keer op de trein gesprongen. Talk about commitment!

Maar we zijn er nu allemaal en het collegejaar is begonnen. Maandag, dinsdag en woensdag hebben we een vol schema, en we worden gelijk in het diepe gegooid. Aaah wat was regressie analyse ook alweer? En waarom had Karl Popper zo´n grote invloed op de sociale wetenschap? En waar is in godsnaam zaal 55-302/b IfS??? Het bevalt me echter allemaal uitstekend, en heb zometeen met klasgenootjes in de Mensa afgesproken om iets te gaan eten.

Vorige week waren mijn zus en haar vriend bij ons op bezoek en we hebben ons goed vermaakt. Een mooie rondleiding gehad door het centrum inclusief geschiedenis van Berlijn (leuk verhaal: de dag dat de muur viel... per ongeluk), we zijn uiteraard gaan bowlen, hebben mooie grote biertjes gedronken, zijn wezen stappen in de Matrix, hebben de KaDeWe bezocht en in Kreuzberg bij de Brezelbar koffie gedronken. Berlijn heeft zoveel kanten dat het nog wel even zal duren voor we echt alles leren kennen, maar we hebben al een aantal toffe plekken gevonden.

De herfst is nu echt in volle gang, en ze verklaren me hier voor gek dat ik met de fiets naar de uni ga. Ik blijf toch Nederlandse he. Misschien dat ik straks, als het 20 graden vriest en er een meter sneeuw ligt met de U-Bahn zal gaan, maar tot nu toe is het goed fietsbaar. Je moet wel een beetje brutaal zijn af en toe. Soms verdwijnt het fietspad en moet je tussen de voorbijrazende auto´s gaan rijden. Fietsers zijn hier niet zo heilig als in Nederland, en je hebt hier geen licht op je fiets omdat je anders de politie aan je broek krijgt, je hebt hier licht op je fiets omdat je simpelweg niet keihard van je sokken wilt worden gereden!

woensdag 13 oktober 2010

Nog even vakantie

De eerste paar weken nadat je naar een nieuwe plek bent verhuisd voelen altijd een beetje als een vakantie. Dit komt omdat, net als bij vakantie, je hele ritme op zijn gat ligt. Je wordt wakker op dagen waarop je niks te doen hebt, en doet dingen wanneer je er zin in hebt, niet omdat ze moeten. Langzaam maar zeker sluipt de routine er weer in, en zeker als je ergens langer blijft deelt het leven zich vanzelf weer in. Het mooie weer van de afgelopen dagen heeft natuurlijk ook bijgedragen aan het vakantie gevoel. Urlaub in Berlin!

De afgelopen weken hebben we flink van onze vrije tijd genoten. Beetje thuis rondgehangen, maar ook toeristje gespeeld in onze nieuwe stad. We hebben een bezoek aan Potsdam gebracht, in Kreuzberg rondgelopen, zijn naar het Duits Historisch Museum geweest, hebben de beroemde Berliner Trodelmarkt bezocht en een zondag doorgebracht in het Mauerpark, samen met de rest van Berlijn.

Vanavond komt Saranne (mijn grote zus) met haar vriend Rolf op bezoek voor een lang weekend. Net verhuisd en nu al bezoek! Maar we zijn er klaar voor, en hebben al een hele planning. Aanstaande maandag beginnen ook mijn college's, gelijk 3 na elkaar, een volle dag. En dan begint het pas echt...

dinsdag 5 oktober 2010

Integreren

Het is zo raar dat ik hier nu woon, in een nieuwe stad, nieuwe omgeving, zonder dat iemand zegt: "heey, maar dat gaat zomaar niet. Je kunt niet zomaar doen wat je wilt". Maar blijkbaar wel, want het is gelukt. Gisteren heb ik me ingeschreven bij de Burgeramt van Berlijn (Tempelhof de gekste!), en vandaag zelfs met mijn nog wat aarzelende Duits een zorgverzekering afgesloten. Wat mooi dat we in een wereld wonen waarin landen met elkaar hebben afgesproken dat dit mag: vrij verkeer van mensen. Het geeft bijna een gevoel van onbeperkte, en daardoor een beetje paradoxaal verlammende vrijheid. Als alles kan, hoe kun je er dan in godsnaam achterkomen wat je wilt? De enige manier is uitvinden wat jou gelukkig maakt, en daar achteraan gaan. Kijken naar wat anderen bevalt heeft vaak niet zoveel zin, want het zou wel heel toevallig zijn als hun levensverwachtingen en waarden precies aansluiten op die van jou.

Ik heb in ieder geval het idee op de juiste weg te zijn. Het heeft wat moeite en stress gekost, maar ik ben gekomen waar ik wil zijn.

De afgelopen dagen hebben we het appartement ingericht (gelukkig is het al gemeubileerd en waren we zo klaar). Zaterdagavond uitgeteld op de bank naar het meest fantastische programma op de Duits TV gekeken: Wetten Das?! Een 2,5 uur durende live show, waarin deelnemers weddenschappen afsluiten met beroemde mensen (en niet de gemiddelde low-live celebrities, deze keer zaten Katy Perry, Joe Cocker en onze eigenste Arjen Robben op de bank!). De beroemdheid moet aangeven of hij of zij denkt dat de deelnemer de weddenschap (in de trant van: ik wed dat ik 5 minuten een alpenhoorn op mijn mond kan balanceren terwijl ik een liedje speel) zal winnen. Wordt de weddenschap inderdaad gewonnen, en de beroemdheid zei van niet, dan moet hij of zij een opdracht uitvoeren (andersom ook: de celeb zegt dat de weddenschap voltooid gaat worden, maar dit lukt de deelnemer niet, is het nog te volgen?). Arjen Robben dacht bijvoorbeeld dat 2 studenten het niet zou lukken met lichaamsgeluiden (je weet wel: hand onder de oksel en kneipen maar) een willekeurige zin uit een stripboek aan elkaar over te brengen. Dit lukt echter wel, en Arjen moest vervolgens de hele show met een shirt van het Duitse National Manschaft op de bank zitten. Serieus, deze show is fantastisch, en bijna reden alleen om in Duitsland te gaan wonen.

Morgen ga ik voor het eerst naar de universiteit voor een introductieochtend. Ik ben erg benieuwd naar mijn medestudenten, en docenten. Mijn rooster weet ik al, en is best relaxed: maandag van 12u-18u, dinsdag van 10u-12u en woensdag van 14u-18u. Verder ben ik erg blij dat we het internet thuis aan de praat hebben gekregen, en ik heb sinds vandaag een Duits telefoonnummer. Al met al begint alles dus een beetje op orde te komen. En wat helemaal gaaf is, is dat volgende week mijn zus Saranne langskomt met haar vriend!!

zaterdag 2 oktober 2010

Berlin Berlin

Ich bin ein Berliner! Oke, nog niet officieel, want ze weten nog niet dat ik hier ben. Dit weekend zweef ik nog even tussen 2 landen in. Per 1 oktober ben ik officieel in Nederland uitgeschreven. Hiervoor moest ik naar de gemeente, stadsdeelkantoor Noord, codenaam: emi's (van emigratie). Maandag gaan we hier naar de gemeente.

Bepakt en bezakt kwamen we gisteren aan bij ons nieuwe appartement. Dat is wel een raar idee, ergens aankomen, en er opeens 'wonen'. Voor onbepaalde tijd. Maar mensen zijn zeer flexibel en adaptief. Ik heb niet veel nodig om me ergens thuis te voelen. Een aspect is in mijn leven echter wel redelijk cruciaal geworden, en dat is INTERNET. Er staat hier een Wifi router, met een abonnement. Maar we zullen wel iets fout doen want we kunnen geen verbinding maken. Pfff het is erg frustrerend te prutsen met instellingen, terwijl je eigenlijk niet weet wat je doet, of zou moeten doen. Daarom in de offline wifi database op mijn iPod een wifi hotspot opgesnord, en daar zitten we nu. Het bleek een Sixties Diner te zijn, in echte Sixties style. Super grappig!

Afgelopen donderdag heb ik afscheid genomen bij Jungle Minds, na nog een ochtendje te hebben gewerkt. Het ging allemaal wel een beetje snel zo, de overgang. Ook raar om na weken voorbereiding opeens niet zoveel meer te doen hebben. Maar dat komt vanzelf. Eerst maar eens beginnen met het scheppen van orde in de dozenchaos van ons appartement. En ondertussen wennen aan het volgende feit:

Ik woon in Berlijn!!!