Buitenspelen

Het meest zuidelijke puntje van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland ligt, in Kiwi-stijl, gewoon op een weiland vol schapen, die vervolgens afbreekt in een klif boven de oceaan. Slopepoint heeft het, en nadat we die hadden aangetikt kwamen we aan Bluff in, waar het machtige Te Araroa trail eindigt en je lekker verse oesters kan eten. Vanuit daar kun je NOG verder naar het zuiden, namelijk naar het derde eiland van NZ. Je hebt het Noordereiland, het Zuidereiland, en.... Stewart Island! 

Aangezien het een stuk kleiner is, is het gevecht tegen de geïntroduceerde possums, wezels en ratten daar een stuk beter te behappen (hoewel nog steeds bijna onoverkomelijk), en Stewart Island is dan ook een van de beste plekken hier om een daadwerkelijke kiwi (vogel) in het wild te zien. 

Ook is het de plek van een van de 10 "Great Walks" van het land. Er zijn een hoop mooie wandelingen in Nieuw-Zeeland, maar de Great Walks staan net een stapje hoger op de prioriteitenlijst van DOC, omdat (voorheen) jaarlijks miljoenen mensen naar Nieuw-Zeeland komen om 1 of meerdere van deze walks te wandelen. Ze zijn beter onderhouden, de hutten hebben meer luxe en de kans om te verdwalen (of erger) is geminimaliseerd. Ze zijn zo populair dat ze vaak maanden van te voren compleet zijn uitgeboekt en ze zijn toch best prijzig. Voor een nacht in een van de rustieke wandelhutten kun je ook in een leuke Airbnb in Antwerpen slapen zeg maar. 

Aangezien de toeristen al twee jaar angstvallig zijn geweerd hier, hebben de meeste kiwi's (de mensen) de kans aangegrepen om nu zelf eens een van die topwandelingen te maken. Waar ze meestal naar Engeland of Bali gingen, blijkt Nieuw-Zeeland toch ook best een leuk vakantieland te zijn! Ik had de Great Walks ook al een tijd op mijn radar, en aangezien de Rakiura track op Stewart Island een van de makkelijkere tracks is, leek het me een goede plek om te beginnen. Kevin bleef op het vasteland, hij vond de investering van een retourtje met de pont en twee nachten in een Great-Walk-hut (+$200...) toch iets te hoog om vervolgens 5 tot 6 uur per dag met een rugzakje door de bush te hobbelen. 

Wandelen in Nieuw-Zeeland heet trouwens niet 'hiken', maar 'trampen'. Geen idee waarom, volgens mij weet niemand het. Maar ik heb het ondertussen aardig onder de knie en krijg er maar geen genoeg van. Na de geweldige Rakiura (waarbij ik een echte kiwi in het wild heb gezien!) kwamen we ook nog langs het tramping-mecca van Te Anau, waar de Kepler, de Milford Sound en de Routeburn track vertrekken. Ik kon zie niet allemaal doen, dus heb voor de Kepler gekozen, die me tijdens de Rakiura werd aangeraden. Naast het wandelen breng je tijdens een tramp toch ook best veel tijd in hutten door met soortgelijke gekken en raad eens waar we dan vooral over kletsen? 

Na de Kepler, die Kevin ook heeft laten gaan, hebben we nu gelukkig nog een aantal prachtige "Indian Summer" weken om van het landschap te genieten terwijl we verder trekken. Het is overdag rond de 23 graden en zonnig, maar de nachten worden kouder en de winter is in aantocht. Tijd om weer richting het noorden te gaan, en aangezien de grenzen van Nieuw-Zeeland weer openen, kunnen we zelfs plannen maken om de winter in meer tropische oorden door te brengen. 

We gaan nu eerst via de West Coast weer omhoog, en ronden daarmee ook onze grote Zuidereiland-loop af, en dan gaan we kijken of we een aantal weken kunnen helpen met de massale oogsten hier. Kiwi's (het fruit dit keer), appels, druiven, hops, alles moet van de velden af en de meeste boeren zitten te schreeuwen om werkers. Be a harvest hero! 

 

Naar het zuiden

Na de housesit, en de APK (die we doorkwamen dit keer!) konden de weer op pad. We zouden nu eindelijk echt het Zuidereiland gaan verkennen, en al die plekjes bezoeken waar ik al zoveel over gehoord had. We begonnen met het gezellige Timaru, waar pinguins gewoon het strand oplopen en waar we even konden inslaan voor een rit naar het binnenland. We zouden via Lake Tekapo (een officieel International Dark Sky Reserve), en Lake Pukaki (waar je het beste uitzicht hebt op Mount Cook), naar het Mount Cook National Park rijden. 

Mount Cook, of eigenlijk Aoraki (James Cook heeft de berg niet eens gezien toen... het is enkel naar hem vernoemd), is met 3,724 meter de hoogste piek van Nieuw-Zeeland (Aotearoa). In de bergketen eromheen staan echter nog minstens 18 bergen van boven de 3000 meter, en dat alles samen maakt tot een episch geheel: the Southern Alps. Weer zo'n originele naam... 

We zouden oorspronkelijk alleen op de camping in de Mount Cook vallei kamperen met ons busje en naar het gletsjermeer Hooker Lake lopen. Maar eenmaal ter plekke bleek een van de beste "hut walks" van het land daar te beginnen, de klim naar de Mueller hut. Kevin had deze al eens aangeraden gekregen en daarom besloten we om er de volgende dag gelijk heen te lopen. Hut boeken, eten bij elkaar verzamelen, tas inpakken, en hoppa! We hadden geluk met het weer en het lawine gevaar was te doen. 

De trek begint met 2200 traptredes, wat het makkelijke gedeelte is. Deze trap eindigt namelijk halverwege, waarna je langs rotsblokken groot en klein omhoog moet kachelen en klauteren. In totaal zouden we 1000 meter winnen, en op een bergkam aankomen, vanwaar je 360 graden uitzicht hebt op al het natuurpracht (en geweld) om je heen. Pieken met sneeuw, gletsjers, lawines, afgronden, koude ijswind en rond een uur of 5, bij de hut, een bezoekje van een paar Kea, inheemse berg papegaaien. 

Het was werkelijk waar compleet geweldig. Ik was in mijn element, dit is precies wat Nieuw-Zeeland zo fantastisch maakt voor me. Een grote speeltuin. 

Na een nacht in de hut mochten we alles weer omgekeerd doen, weer naar beneden, en eenmaal terug bij ons busje waren we fysiek best even toe aan wat rust. De rest van de week hebben we nog wallabies gevoerd, een Steampunk museum bezocht (in funky Oamaru) en zeehonden gezien. Na Dunedin (aardige studentenstad) is het volgende hoofdstuk nu "The Catlins", een mooi stukje wilde kust met wildlife, vuurtorens en wandelingen. 

Het is hier onderaan trouwens beduidend kouder dan in de rest van het land, we komen steeds dichterbij het meest zuidelijke puntje van Nieuw-Zeeland en daarmee Antarctica... zouden we geluk hebben en het Aurora Australis (zuiderlicht) een keertje zien? 

ps. Heb je zin, druk dan even op "reply" en laat me weten hoe het daar gaat met jou/jullie!

Ons busje, weer "roadworthy"

Yup, een echte pinguin, gewoon voor je neus

Lake Tekapo

Namaste

Lake Pukaki - zie je Aoraki in de verte?

Niet slecht als kantoortje... :-)

Een gletsjermeer waar de ijsbrokken gewoon in ronddrijven

Hoe ver zullen we gaan?

Nog steeds happy samen :-D

Van gletjser, naar meer, naar rivier... en zo breekt alles stukje bij beetje af

Lunch halverwege de berg

We made it, de Mueller Hut!

Een uitzicht waar je u tegen zegt

De wc....

Ik weet niet wat hier gaande is met het haar van Kevin hahaha

Een echte Kea, een van de slimste vogels ter wereld

Kevin heeft ondertussen ook een aardige uitrusting!

's Avonds in de (lekker volle) hut, met nog 20 andere wandelaars

Zonsondergang over de bergen... magisch!

Weer in de bewoonde wereld, in Steampunk Capital Oamaru!

Steampunk: "The future as it would have been"

Tamme wallabies! In het wild hier een grote plaag, maar zo wel heel lief

Ze eten zo uit je hand

Nugget Point, een van de eerste bezienswaardigheden in "The Catlins"

Het lijkt wel het einde van de wereld...