Daar is Daphne: Naar het zuiden

Na de housesit, en de APK (die we doorkwamen dit keer!) konden de weer op pad. We zouden nu eindelijk echt het Zuidereiland gaan verkennen, en al die plekjes bezoeken waar ik al zoveel over gehoord had. We begonnen met het gezellige Timaru, waar pinguins gewoon het strand oplopen en waar we even konden inslaan voor een rit naar het binnenland. We zouden via Lake Tekapo (een officieel International Dark Sky Reserve), en Lake Pukaki (waar je het beste uitzicht hebt op Mount Cook), naar het Mount Cook National Park rijden.

Mount Cook, of eigenlijk Aoraki (James Cook heeft de berg niet eens gezien toen... het is enkel naar hem vernoemd), is met 3,724 meter de hoogste piek van Nieuw-Zeeland (Aotearoa). In de bergketen eromheen staan echter nog minstens 18 bergen van boven de 3000 meter, en dat alles samen maakt tot een episch geheel: the Southern Alps. Weer zo'n originele naam...

We zouden oorspronkelijk alleen op de camping in de Mount Cook vallei kamperen met ons busje en naar het gletsjermeer Hooker Lake lopen. Maar eenmaal ter plekke bleek een van de beste "hut walks" van het land daar te beginnen, de klim naar de Mueller hut. Kevin had deze al eens aangeraden gekregen en daarom besloten we om er de volgende dag gelijk heen te lopen. Hut boeken, eten bij elkaar verzamelen, tas inpakken, en hoppa! We hadden geluk met het weer en het lawine gevaar was te doen.

De trek begint met 2200 traptredes, wat het makkelijke gedeelte is. Deze trap eindigt namelijk halverwege, waarna je langs rotsblokken groot en klein omhoog moet kachelen en klauteren. In totaal zouden we 1000 meter winnen, en op een bergkam aankomen, vanwaar je 360 graden uitzicht hebt op al het natuurpracht (en geweld) om je heen. Pieken met sneeuw, gletsjers, lawines, afgronden, koude ijswind en rond een uur of 5, bij de hut, een bezoekje van een paar Kea, inheemse berg papegaaien.

Het was werkelijk waar compleet geweldig. Ik was in mijn element, dit is precies wat Nieuw-Zeeland zo fantastisch maakt voor me. Een grote speeltuin.

Na een nacht in de hut mochten we alles weer omgekeerd doen, weer naar beneden, en eenmaal terug bij ons busje waren we fysiek best even toe aan wat rust. De rest van de week hebben we nog wallabies gevoerd, een Steampunk museum bezocht (in funky Oamaru) en zeehonden gezien. Na Dunedin (aardige studentenstad) is het volgende hoofdstuk nu "The Catlins", een mooi stukje wilde kust met wildlife, vuurtorens en wandelingen.

Het is hier onderaan trouwens beduidend kouder dan in de rest van het land, we komen steeds dichterbij het meest zuidelijke puntje van Nieuw-Zeeland en daarmee Antarctica... zouden we geluk hebben en het Aurora Australis (zuiderlicht) een keertje zien?

ps. Heb je zin, druk dan even op "reply" en laat me weten hoe het daar gaat met jou/jullie!