Al weer bijna twee maanden terug in Las Peñitas, Nicaragua. De plek waar ik niet had gedacht zoveel tijd door te brengen. Nicaragua was een land waar ik doorheen moest op weg naar Mexico. Het is een land geworden waar ik mijn hart verloren heb.
Samen met Kevin run ik Mano a Mano weer, maar het is laagseizoen. Dit betekend minder toeristen en een lage bezetting. Door de "situatie" in Nicaragua zijn er nog eens extra minder mensen en het is te merken. Veel vragen of het nu weer veilig is hier, of alles weer "normaal" is.
In principe kun je hier als toerist weer een prima tijd hebben. Het land is nog steeds onwijs mooi, je loopt nergens gevaar voor wat dan ook (behalve dan misschien het krijgen van dengue dat zich steeds meer verspreid hier) en het is allemaal zelfs een beetje goedkoper nu omdat veel hotels en restaurants eenvoudig hun prijzen omlaag hebben moeten doen vanwege de situatie en concurrentie. Er zijn geen wegblokkades meer, geen grote optochten waarbij de politie optreed, geen gebouwen en bomen die in de fik worden gestoken. Je zou bijna denken dat alles inderdaad weer oké is.
Maar op de achtergrond broeit alles nog. De president is nog steeds niet de favoriete persoon van het volk, evenmin als zijn vrouw de vice-president. Het stel heeft er echter alles aangedaan om de oppositie hardhandig de kop in te drukken. Het volk weet even niet meer wat ze moeten doen, of wat ze kunnen doen, en of ze eigenlijk wel iets
moeten doen met de prijs die erop staat als je het lef hebt om je ook maar enigszins negatief tegen het regime uit te spreken...
Er heerst een afwachtende sfeer, tot wellicht 2021 wanneer er weer presidentiële verkiezingen zijn. Sommige vertellen ons hier dat hij deze wellicht gaat winnen, met corruptie, maar dat het volk dit niet zal laten gebeuren. Maar wat er dan wel gebeurd? Niemand weet het precies. En als je net als Kevin en Thyrso hier een bedrijf hebt dat helemaal van het toerisme en dus de veiligheid en stabiliteit in het land afhangt is dit best wel spannend.
Aan de ene kant willen we graag dat de toeristen weer terugkomen, dat het hostel weer lekker vol zit en iedereen naar Nicaragua komt. Maar aan de andere kant is het ook heel dubbel om lekker aan het strand mojitos te drinken terwijl de lokale bevolking zo onderdrukt wordt...
Een interessante situatie is het sowieso. Ik ben in ieder geval wel weer blij hier te zijn, en geniet van het leven hier. Naast receptie en het algemene management van het hostel is er genoeg tijd om lekker te surfen, yoga te doen, chocolade en bananenwijn te maken, te lezen en te leren, en ook zelfs af en toe weg te gaan met Kevin, kleine tripjes om meer van Nicaragua te zien.
En volgende week komt Tedje aan, samen met haar zusje! We hebben een hele planning voor de boeg en ik kan niet wachten hun dit mooie land te laten zien. Lieve groetjes uit het mooie Nicaragua :-)
 |
| Onze lieve meiden maken mojito's! |
 |
| Yoga les geven met uitzicht op de zee |
 |
| Mano a Mano vanuit de lucht |
 |
| Deze was binnen twee weken alweer helemaal uitverkocht, alle 18 liters |
 |
| De bananenwijn was dan ook heel erg lekker |
 |
| Spelletjes spelen op de straten van Leon |
 |
| Zonsondergang met de vulkanen op de achtergrond |
 |
| Tijdens een canyon tour in Somoto |
 |
| Een biertje van een micro craft brewery in Nicaragua |
 |
| Samen eten met het personeel en de vrijwilligers |
 |
| Zonsondergang over de strand van Las Peñitas |
 |
| In ruil voor een tarot legging kreeg ik een yoga foto-shoot van een vriendin :-) |
 |
| Heel blij met de foto's, en deze zijn nog onbewerkt zelfs! |
 |
| Eigenaren van een hostel in El Transito, waar we een surftripje maakten |
 |
| Kreeft eten, need I say more? |
 |
| Dat ben ik ja, wachtend op een golf |
 |
| Homemade chocolate peanut butter cups met cacao bonen uit Nicaragua |
 |
| #hostellife |
 |
| Meet Gatún, de hostel kat, een schatje. Het was zo warm dat ze in een pot ging liggen. |
 |
| Even de computer opstarten om wat online te werken. Aan de bar :-P |
