Tedje

We hebben het goed gehad, Tedje en ik. Wat een luxe dat ze helemaal de oceaan over is gevlogen om mij hier op te zoeken. Rijkdom! En chaos! Want 21 daagjes op vakantie in Peru is iets anders dan rustig rond te backpacken. We hadden een strakke planning in gedachten voor de tijd die ze had (zie alle stapjes op de kaart hier!). 

We begonnen in Lima, met een begeleide stadswandeling door het oude centrum en flink wat gastronomie, een streng dieet van ceviche en pisco sour (hehe). Toen door naar Ica, om te zien hoe die pisco wel niet gemaakt wordt. Druiven worden uitgeperst, het sap gefermenteerd, en dan de alcohol eruit gedestilleerd: pisco. 

Mmm ceviche... Eerste avondje samen uit eten (Tedje een beetje jetlagged)

Lekker op stadstour met een gangster

Pisco sour, de national cocktail van Peru, die lekker wegdrinkt

Bij de druivenpers op pisco tour in Ica

De vaten waarin het druivensap gefermenteerd wordt

Jahoooooo proost!

Vanuit Ica hebben we de ervaring van de nachtbus in Zuid-Amerika over ons heen laten komen. De lange-afstandsbussen hier zijn vaak erg relaxed, met een brede stoel die fijn helemaal naar achteren kan. En de afstanden zijn er ook wel naar om 's nachts te reizen. Toch kwamen we gebroken in Arequipa aan, en besloten om de bus naar Cusco gewoon overdag te plannen. Arequipa is een fijne stad, waar ik tijdens mijn race naar Bolivia ook al een paar dagen heb doorgebracht. We hebben genoten van de lokale architectuur, fijne cafés en restaurants en het geweldig mooie monasterio de Santa Catalina. En ondertussen altijd en overal: kletsen kletsen kletsen. Hoewel we elkaar al kennen sinds we 12 jaar oud zijn, hebben we nog steeds een hoop te bespreken. En te lachen! 

Mijn bestie 💗

Yes, klaar voor een lekker etentje! 

Een stukje alpaca op de hete plaat...

Ted een cappuccino, Daphne een cacao-tje 😋

Het dakterras op voor zonsondergang met... je raad het al: een pisco sour!

De prachtige kathedraal van Arequipa

Een van de gangetjes in het klooster van Santa Catalina

Arequipa is ook de uitvalsbasis om de canyon van Colca te verkennen, waar je een grote kans hebt om de majestueuze Andescondor te spotten. Het was weer even bikkelen, half drie 's ochtends opstaan en met een busje urenlang via bergpassen van meer dan 4000 meter hoogte richting het natuurpark kachelen. Maar we hadden geluk. Gelijk toen we de bocht om kwamen van de mirador liet de gids spontaan een kreetje van opwinding gaan: er zweven er al minstens zes condors in de lucht! Helemaal happy waren we, wat een bof om gelijk zo verwelkomd te worden. Dit was waar we voor gekomen waren, en het is natuurlijk nooit vanzelfsprekend om de dieren te zien; die doen ook gewoon hun ding. 

Even lekker wandelen door de Colca Canyon

Ja die zon gaat me niet te pakken krijgen! 

Wilde vicuña langs de weg, neefjes van de alpaca en llama

We hebben condors gezien!!

Daar vliegen ze dan, een vleugelspan van wel 3 meter...

Een van de diepste canyons van de wereld

Vanuit Arequipa begaven we ons naar de navel van de wereld, het centrum van het destijds grootste rijk ter wereld, de plek waar de fascinerende Inca-cultuur is geboren en van waaruit deze bestuurd werd: Cusco. Super toeristisch, maar met een reden; het is gewoon een toffe plek. De Spanjaarden namen de teugels maar al te graag over en bouwden hun kerken en kloosters bovenop de fundering van de Inca's; enorme stenen die naadloos op elkaar afgemeten zijn en zelfs zonder cement op elkaar bleven staan, hoeveel aardbevingen ze ook te verduren kregen. 

Nu moesten we aan de bak, want jeetje, als je tegenwoordig Machu Picchu wilt bezoeken dan heb je wat te regelen. Het dorpje vanwaaruit je het wereldwonder kunt bezoeken heeft geen toegangsweg, dus je moet er of heen lopen (soms zelfs dagenlang, als je de Inca Trail gaat volgen) of je gaat met de trein, die door het duopolie van de twee bedrijven lekker aan de prijs is. Kaartjes online zijn al maandenlang van tevoren uitverkocht, dus wij moesten de dag van de voren in de rij gaan staan om één van de laatste 1000 kaartjes die alleen ter plekke worden verkocht te bemachtigen. We hadden geluk dat het hoogseizoen ondertussen op zijn einde aan het lopen was, en we kregen nog aardig makkelijk tickets voor de route die we wilden doen. 

Yes, lekker doorstappen op weg naar Aguas Calientes

Duidelijk gebouwd door de Inca

Nu nog in de mist gehuld: de piek van Huayna Picchu

Ja, toch wel errug indrukwekkend

Nou kiek, dan hedde hier dus matsu pitsu

Eenmaal bovenaan die ene piek (Huayna Picchu)

In my happy place 😁

Dit was jarenlang onder de jungle vegetatie verstopt... 

De perfecte hiking buddy, Anton uit Tirol

En daar beneden de Urubamba rivier

Nog eentje dan!

We hebben genoten van het bezoek, en het is toch iets wat je een keertje moet zien. De ligging van de Incastad is werkelijk prachtig, met de hoge pieken, de ochtendnevel die alles een fijne mystiek geeft, de energie van de plek, het vakmanschap van de structuren. Niets is toevallig, elke steen is met een bedoeling neergelegd, volledig op de zon, maan en sterren georiënteerd, zorgvuldig in elkaar gepast. 

Maar jeetje, wat een circus eromheen! Busladingen vol komen steeds de berg op, om via strakke routes door het complex gedreven te worden. Alles is eenrichtingsverkeer en je mag niet te lang stil staan, want dan hoopt het op achter je! We deelden onze gids met een leuke gast uit Oostenrijk, Anton (en ja, hij kwam ook echt uit Tirol, jahooeee!). Hij had toevallig ook het extra kaartje om Huayna Picchu te beklimmen, de heuvel naast de inca stad, met een piek op 2667 meter hoogte (Machu Picchu zelf ligt op ruim 2400 meter). Samen zijn we omhoog gerent om ons aan het uitzicht te vergapen, terwijl Tedje met de gids nog verder het circuit doorging. We zagen elkaar weer bij de uitgang. 

We gingen dezelfde dag nog terug naar Cusco, met eerst de twee-urige wandeling terug langs de treinrails, en toen een busrit van 7 uur, zigzag door de haarspeldbochten, met een prachtige zonsondergang om onderweg van te genieten. De sterren straalden alweer toen we tevreden in ons bedje rolden, mentaal een vinkje op de lijst gezet naast Machu Picchu. Done and done! 

We hadden het nu wel even gehad met de bussen en Tedje had besloten om nog even Tarapoto te komen bezoeken, iets wat met de bus op minstens drie dagen reizen lag. Dus zijn we met een overstap in Lima naar de jungle gevlogen. Met toen we uit het vliegtuigje stapten die heerlijk warme vochtige deken van de tropen in je gezicht. Het is niet de habitat waar Tedje zich helemaal thuis voelt (in tegenstelling tot mij!). Toch wilde ze de plek wel eens even zien waar ik toen al zo heerlijk 2 maanden heb doorgebracht, en nu nog steeds niet klaar ben. En ze wilde die David wel eens leren kennen, die vent die deels de reden is dat ik hier maar niet wegkom uit Tarapoto... 

We hebben een paar dagen rustig en langzaam het stadje en de omgeving verkend. Het regenseizoen is in aantocht, en met de hitte en vochtigheid is snel en veel iets ondernemen gewoon geen optie, zeker niet voor Tilburgers. De orchideeëntuin was leuk, een dagje uit naar Lamas, een traditioneel dorpje op een halfuurtje met de moto-taxi hiervandaan, en een dierenpark om de lokale fauna te bewonderen. We hebben vooral veel tijd genomen om te praten - over onze vriendschap, relaties, familie, en al die jaren dat we al in elkaars leven zijn. Wat een geweldige luxe om drie weken zo samen te kunnen hebben doorgebracht. 

Dank je voor het komen lieve lieve Ted 💕 Het was een tijd om nooit te vergeten! 

Tussen de orchideeën

Gezellig in het kasteel van Lamas

En nu..... nu ben ik weer in Tarapoto, waar Tedje me heeft achtergelaten. Ik blijf hier nog wel even, om samen te zijn met David, een lokale schilder die compleet onverwachts mijn hart gestolen heeft. Als ik iets heb geleerd, is dat het leven zich niet laat plannen, en dat juist de mooiste kansen en ervaringen op je pad komen zonder dat je er bewust naar op zoek bent. Ze komen gewoon, en dan aan jou de keuze: loop je rechtdoor en ga je even kijken waar deze alternatieve route heen leidt? 

Een man uit de selva (zowel links als rechts van mij)

Zingen & dansen

Nog een paar daagjes en dan ga ik weer richting Peru. Ik heb een heerlijke tijd gehad in Bolivia. Na Copacabana heb ik een paar daagjes in La Paz rondgelopen en was toen de hoogte en bijbehorende kou wel zat. Langs de uitgestrekte altiplano vol kuddes lama’s en alpaca’s ben ik afgedaald naar vriendelijk Cochabamba. 

Ik wilde kijken of ze hier salsalessen aanbieden, en kwam via mijn AirBnB host, een toffe Peruviaan die José heet, gelijk in contact met de top salsa leraar van de stad. Ik kon gelijk aanschuiven bij de groepslessen, die elke dag plaatsvonden vanaf 18u, soms wel tot 21u. Een maand abonnement zou het voordeligst zijn voor me, met 120 Boliviaanse pesos. Omgerekend is dit nog geen €10. Door de huidige economische en politieke crisis in het land is er een groot tekort aan Amerikaanse dollars (waarmee alle import producten, waaronder benzine, moeten worden betaald). Hierdoor kun je beter op de "informele" markt" lokale pesos kopen, want daarmee krijg je dubbel zoveel als wanneer je ze uit de pinautomaat trekt. En dat maakt de dingen wel errug goedkoop... 

José zei al gelijk dat Cochabamba de bijnaam "Cochatrampa" heeft. Trampa is val in het Spaans, als in "in de val lopen". En ja hoor, na een fijne week het stadje te hebben verkend en salsalessen te hebben gehad, besloot ik nog een weekje te blijven. En nog een weekje. Bolivia heeft natuurlijk veel meer te bieden, maar na de race door Peru vond ik het wel best even op een plek te blijven. En mijn dansskills gingen rap vooruit. Tijdens de "peaton" of autovrije zondag heb ik zelfs op straat gedanst om de dansschool te promoten. Kun je mij ontdekken? 

Cochabamba is verder een heel normaal stadje, ik ben meestal overal de enige buitenlander; in restaurants, in de bus, in de winkels. Mensen leven hier gewoon hun levens, zonder dat ze hordes toeristen voor de voeten hebben lopen. Het klimaat is aangenaam, niet te heet en niet te koud, meestal zonnig. De mensen zijn vriendelijk, de stad is groen met plaza's en parken en goed loopbaar. Ik heb een lekker gelato tentje gevonden, de lokale markten bieden een overweldigende diversiteit aan producten, en op bijna elke straathoek staat wel een dametje met een wagentje verse sinaasappelsap te verkopen; ze perst het ter plekke voor je uit als je bestelt, een heerlijk glas vol voor nog geen €0,30. 

Na een week besloot ik ook eens uit te kijken naar zanglessen. Dat stond net als salsa ook nog op mijn lijstje om eens écht te doen, mijn life list. En ook dat was na een paar appjes geregeld, ik kon gelijk een pakket van vijf privélessen boeken. Heb onder andere "Als het avond is" van Suzan & Freek behandeld, en de docent voelde het verdriet in het nummer, ondanks dat ze er niets van verstond. De directeur vroeg of ik volgende week wil meedoen met hun jaarlijkse show, maar dan ben ik al weg...

Uitkijkend over Cochabamba met mooie meisjes die "saya" dansen ervoor

Het park in het centrum, met om de hoek mijn salsa school

En laat Cochabamba nou ook een hotspot zijn van zogenaamde "ropa americana", tweedehands kleding die uit de Verenigde Staten komt. Ze hebben er bakken vol van hier, winkel na winkel, en telkens als ik weer eens ging snuffelen drong het tot me door hoeveel kleding er wel al niet op de wereld is. Als we nu zouden stoppen met nieuwe kleding maken, dan kunnen we alsnog minstens drie generaties gewoon aankleden volgens mij, met wat we al hebben geproduceerd. Ik heb een paar mooie vondsten op de kop getikt; een zijden jurk, een linnen broek en topje, een cashmere trui en legging. Allemaal dure merken, top kwaliteit. Mijn backpack is nu ietsje voller, zeker met ook de Boliviaanse cacao en chocolade die ik meesleep naar Peru (water naar de zee dragen?). Maar dat geeft niet. Ik zeg altijd maar: als ik het allemaal nog zelf kan dragen, dan is het niet te veel. Ha!

Chocolade van wilde cacao uit de jungle van Bolivia

Ik ben er tussendoor nog wel even uit geweest, een lang weekendje naar Samaipata om Mariska te bezoeken, een Nederlandse meid die ik in Copacabana heb leren kennen. We hadden gelijk een goede klik en ze had me uitgenodigd het fijne hippie dorpje te bezoeken. Het was erg gezellig, we hebben elkaar de oren van de kop gekletst over reizen, mannen, Nederland, familie, gezondheid, spiritualiteit, voeding etc. Ook hebben we acroyoga en acrobatiek gedaan, zijn we bij een waterval gaan zwemmen en zonnen, hebben we lekker gekookt en gegeten, en zaterdag de hele nacht gedanst op de tunes van de lokale DJ Leon.  

Groenvoer en chocolade, gezellig!

Bij de waterval met Mariska! 💕

Lekker bezig 😊

Het is allemaal erg fijn geweest, Bolivia is voor herhaling vatbaar. Maar Peru dus ook, ik ga nu weer terughoppen, via Puno naar Lima naar Tarapoto voor een paar weekjes, en dan weer Lima want Tedje komt eraan!!! Zet de pisco sour en ceviche maar vast klaar, joehoeoe!!

I ❤️ Peru

Wow, als een malle ben ik vanuit Tarapoto naar het zuiden van Peru gereisd, om net op tijd, voor mijn visum verliep, de grens met Bolivia over te steken. Ik ben nu in Copacabana, een klein plaatsje aan het magnifieke Titicaca meer, en een beetje moe. Peru is groot! Ik heb urenlang in de bus gezeten, en ben van de jungle naar de kust naar de bergen naar de hoofdstad naar het hoogste meer ter wereld gereisd. Wil je het op de kaart zien? Check mijn route en alle stops op Polarsteps. En wil je nog meer foto's zien? Volg me dan op Instagram (als dat je ding is). 

Ondertussen ben ik helemaal verliefd geworden op Peru, dit land bleef me maar verrassen. Wist je dat er van de 30+ klimaatsystemen van Köppen er 28 in Peru te vinden zijn? Hier kun je bergen van 6000+ meter beklimmen maar het is op andere plekken weer warm genoeg om cacao te verbouwen. Het leidt tot geweldige landschappen, prachtige flora en fauna, en een megadiversiteit. En er is niet alleen natuurschoon. Dit land heeft ook een geschiedenis waar je U tegen zegt, wat weer voor een overweldigende variatie aan cultuurgoed heeft gezorgd. De Inca's, en wat zij allemaal hebben bewerkstelligd, zijn nog maar het tipje van de cultuur-historische ijsberg. En dan heb ik het nog niet over de uitgebreide en heerlijke keuken gehad! Hier is ceviche geboren!

In Moyobamba heb ik een fijne tijd doorgebracht met de lokale kunstenaars, vrienden van vrienden uit Tarapoto en een lieve vriendin. Ik heb er mijn verjaardag gevierd, samen met de stad zelf, die op dezelfde datum 485 jaar geleden gesticht is. Met Kika fijn naar de lokale thermale bronnen geweest, met een clubje kennissen de Morro de Calzada beklommen, en 's avonds de opening van een kunstexpositie bijgewoond, en een compleet feestprogramma van de gemeente, met een hele line-up van traditionele dansen uit Peru. Ik voelde me errug jarig!

Naar een waterval met mijn lieve vriendin Kika

Fijn samen ceviche eten met weer een andere vriendin!

Overal kunst op de muur... 

Een verjaardagsontbijtje met Kika 💕

In Cajamarca heb ik de Fiestas Patronales mogen meemaken, de verjaardag van Peru zelf, met een enorme jaarmarkt en elke dag andere activiteiten, van paardenshows tot een lokale rockband competitie. Ook daar weer de lokale hot springs bezocht, dezelfde waar Atahualpa, de laatste Inca keizer, nog in heeft gelegen. Heerlijk al die geotermische activiteit steeds! Ik begon het alleen reizen ook steeds beter onder de knie te krijgen, en mijn Spaans is ondertussen vrijwel vloeiend. 

Cajamarca, het uitzicht op de Mirador Santa Apolonia

Los Baños del Inca, die het vandaag de dag nog doen

Lunchen in een lokaal tentje, met de lokale bevolking, met de lokale hoeden

Groetjes uit Cajamarca! 

Toen door naar de kust, naar een klein surf-plaatsje dat Huanchaco heet. Weer een hele andere habitat, nu droog en stoffig. Alle vochtige lucht die vanuit het Amazone regenwoud komt botst tegen het Andes gebergte aan en dumpt daar alle regen. De lucht die vervolgens weer over het kustgebied naar beneden komt is kurkdroog. Kijk maar eens op Google maps met de satellietbeelden naar Peru, je ziet precies hoe het in het oosten groen is, met sneeuwtoppen in het midden, en in het westen bruin. Naast Huanchaco liggen de resten van de grootste kleistad in de Amerika's: Chan-Chan, rond 900 CE gebouwd en bewoond door de Chimú mensen. Ik heb het archeologische complex bezocht, en verder heerlijk gebruikt gemaakt van de yoga studio van het hostel waar ik zat. 

Het bijzondere Chan-Chan complex, de ruiten vormen stellen visnetten voor

Hier leefden mensen van de zee, je ziet hier golven, vissen en pelikanen op de muur

#DigitalNomad met uitzicht op de zee en een reep chocola uit de jungle

En toen weer door, naar de bergen dit keer, Huaraz! Huaraz is een hiking walhalla in Peru, je kunt er gerust een jaar lang doorbrengen en elke dag op een andere trail lopen. Met 3100 meter boven zeeniveau is het wel handig om eerst even te acclimatiseren, ik liep hijgend van het busstation naar het hostel toen ik aankwam. Maar prachtig. Ik ben uiteindelijk naar Laguna Willkacocha en Laguna Churup gelopen. Vooral die laatste hike was geweldig, net zo prachtig als toen de Kepler track in Nieuw-Zeeland. 

Wow! 

Hoe kan dit nou allemaal hetzelfde land zijn!

Laguna Churup, op 4460 meter hoogte

De zon brandt extra hard op deze hoogte!

Heerlijk hiken :-)

Dan zomaar op straat, waren ze aan het dansen

Door de eucalyptusbomen heen zie de je witte pieken van de Cordillera Blanca

De volgende stop was Lima, een mega metropool waar 1/3 van de bevolking van Peru op elkaar leeft en lekker elke dag in de file staat. Het was overweldigend, de drukke stad na de rust en ruimte van Huaraz. Ik heb de free walking tour gedaan, in een traditioneel "chifa" restaurant gegeten (Peruaans-Kantonees fusion!) en het historische centrum bewonderd. Maar ik was er ook vooral om Michelle te zien, de lieve meid die ik tijdens mijn Workaway in Munay heb leren kennen, en die normaal in Lima woont (maar uit Venezuela komt). We hebben een fijne dag samen doorgebracht. 

Michelle en ik in Parque Miraflores in Lima 😊

De free walking tour met een gangster als tour guide

Het hostel in Lima had een gym, yay!

Maar de tijd tikte door, en na een busrit van 18 uur ben ik uiteindelijk in Arequipa beland, mijn laatste stop in Peru voor het moment. Arequipa was zich toevallig ook net aan het klaarmaken voor haar verjaardag en de mensen hadden er zin in! Ik heb weer de walking tour gedaan, alpaca's geaaid, door de stad gedrenteld, fijn de vele biologische winkeltjes bezocht en genoten van het uitzicht op de bergen rondom de stad. En toen de laatste nachtbus gepakt naar Puno, om vanuit daar een bus naar Copacabana te nemen. Hier zitten we op 3800 meter hoogte, en dat is ook weer even wennen! Maar het was een hele opluchting om op tijd mijn exit stempel van Peru te krijgen, en hier in Bolivia kan ik het weer even rustig aandoen. 

De zonsondergang vieren aan het einde van de walking tour

Met stijl in Arequipa :-)

Helemaal in het topje zie je een beeld van jezus met een poncho!

De witte stad wordt Arequipa genoemd, door het veelvuldig gebruik van deze stenen

Strakblauw en zonnig, happy birthday Arequipa!

Ik heb zin om nu ook dit nieuwe land te verkennen en voel me erg dankbaar dat ik al deze geweldige ervaringen mag hebben. Ik voel me wel eens reismoe (zeker na wéér een lange nachtbus), maar voel ook nog steeds dat de voordelen opwegen tegen de nadelen. Wat een luxe om zo de wereld te mogen zien :-)