Naar de andere kant

We zijn bij de kust aangekomen, tot grote verademing van Kevin. Om vanuit de jungle hier te komen, moesten we toch nog even weer die Andes over. En daar had ik al sinds Panama een hike op het oog. Kevin zou niet meegaan, maar dat had ik ook niet verwacht. Maar hij zou wel even op me moeten wachten. Want alleen door dit land reizen lijkt ons allebei minder. Ik heb het gisteren even gecheckt, en in principe raad ons Ministerie van Buitenlandse zaken reizen in Ecuador af. Van dat gevaar voor ontvoeringen, moorden en berovingen hebben we nog niets gemerkt, maar we hebben nu al tig verhalen gehoord van mensen die in de bus zijn beroofd van hun kostbaarheden, zoals laptop, eReader (horror!) en telefoon. We wilden dus graag bij elkaar blijven. 

Toch zou ik de hike niet alleen doen, want terwijl Kevin op ons wachtte in Baños (bij de heetwaterbronnen), ben ik samen met Livia aan de wandel gegaan. Livia uit (Italiaans) Zwitserland deed ook een Workaway bij Wayta Chocolate, en hoewel zij langer bleef, reizen wij zo langzaam dat ze ons had ingehaald. En de beroemde "Quilotoa loop" leek haar ook wel wat. Ze zou het never nooit alleen gedaan hebben, maar nu ik alles al gepland had, wilde ze wel mee. En eigenlijk was dat wel heel fijn, een maatje. 

Ik stelde voor om de loop in de "omgekeerde" volgorde te lopen. Het is namelijk helemaal geen loop, je loopt van dorpje naar dorpje tot het Quilotoa meer en dan neem je de bus terug. Wij begonnen dus bij het meer, dan hadden we dat vast gezien en konden we daarna vooral fijn bergafwaarts lopen. Want op ruim 3500 meter hoogte is zelfs een klein heuveltje een uitdaging, als je niet aan die hoogte gewend bent. We hebben het heerlijk gehad. Het voordeel van deze wandeling is dat je vrijwel niets hoeft mee te nemen. Tussen elke etappe vind je namelijk onderkomen in hostels waar ze standaard avondeten en ontbijt serveren, inbegrepen. Je had dus alleen een pyjama, tandenborstel, warme droge kleren en snacks voor de lunch nodig. Echt top! De eerste nacht verbleven we in het Cloud Forest Hostel, met een kachel in de kamer, die prompt werd aangestoken. Heel erg fijn, want de laatste twee uur hadden we in de regen gelopen, en we waren doorweekt. 

De wandeling gaat vooral door bewoond gebied, en je steekt verschillende keren een beekje over. Daarvoor moet je dan vaak eerst helemaal in de vallei afdalen, en aan de andere kant weer het plateau terug opklauteren. Maar we hadden veel mooi weer en de kilometers waren niet lang, dus we konden het rustig aandoen. In totaal hebben we 34 kilometer in drie dagen gelopen, met twee overnachtingen. De tweede nacht sliepen we in de beroemde Llullu Llama Lodge, met ook weer houtkachels overal en gratis yoga lessen. Ik had er ook nog een massage geboekt. "Treat yourself!"

Het Quilotoa krater meer

Eenmaal terug op de route hebben Kevin en ik nog een paar dagen in Quito doorgebracht, en zijn toen in twee etappes naar Canoa gegaan, met de bus. We vonden een soort replica van Mano a Mano en genoten er onwijs van om lekker in korte broek rond te kunnen lopen, om ieder moment even in de zee te kunnen duiken, en elke dag vis te eten. En zoals de zon ondergaat over de stille oceaan verveeld werkelijk nooit, het is elke dag weer een spektakel. 

In Agua Blanca bij een medicinaal meertje vol sulfiet

Kan ik die meenemen?

Zo blauw! Zo happy! 

De beroemde "blue footed boobies" op Isla de la Plata

Nazca boody met jong 💕

Afscheid nemen van Livia op het busstation! 

Nog even boven Quito op een paard gezeten

Vanuit Puerto Lopez hebben we een dagtochtje naar Isla de la Plata gemaakt, het "poor man's Galapagos" (inderdaad een stuk goedkoper!) en nu zitten we in Ayampe, een soort hippie enclave waar de relax-factor nog een extra paar graden is opgeschroefd. Na weken alleen maar locals te hebben gezien, wemelt het hier opeens van de mensen uit Europa, Canada en Argentinië. Veel daarvan zitten hier ook al jaren, dit is een van die expat-magneten waar mensen moeilijk wegkomen. We blijven hier zelf ook even wat langer, want deze week is het Semana Santa en dat is gekkenhuis, alle Ecuadorianen gaan dan feestvieren. Hotels zullen vol zijn, en de straten gonzen van de reggaeton. Wij gaan in plaats daarvan extatische dans met cacao doen en lekker veel yoga, walmend met Palo Santo.