Daar is Daphne: februari 2025

Hey, we zijn in Panamá! Na 3 maanden fijn Europa had ik nog 40 dagen Colombiaans visa over (van de 180!). We zouden ze niet nodig hebben, want na een paar weken begon het te knagen bij Kevin. We gingen van Bogota naar Cali, en verder naar Popayán en San Agustín, het zuiden van het land. Dicht bij de Pacifische kust van Colombia, die recht doorloopt naar Panamá. Kevin was ook bijna jarig (2 december), én we wisten dat zijn ouders 6 weken naar Cyprus zouden gaan, er zat een housesit op ons te wachten. Dus hebben we een vlucht geboekt.

Tot die tijd hebben we nog van Colombia genoten. Cali wordt (door de Caleños zelf) de salsa hoofdstad van de wereld genoemd. We hebben er een complete week salsa lessen geboekt, en zijn naar de beroemde salsa club La Topa Tolondra gegaan. We oefenden elke dag, gingen dansend over straat, en hebben nu aardig wat meer moves "under our belt"!

Het was vreemd, want we zijn twee keer in Cali geweest. De eerste keer hadden we alle slechte berichten over de stad in ons hoofd: het is gevaarlijk, je kunt overal beroofd worden, de cartels zijn er nog gaande... We waren super paranoïde en hebben het hostel amper verlaten. Toen we terugkwamen voelde het anders. Er wonen ook normale mensen in de stad, met normale levens, die trots zijn op hun stad en hun cultuur en dit graag willen delen. We deden een walking tour, rustig door de binnenstad. We liepen naar de lokale markt voor fantastische Pacifische vis. We boekten onze salsa lessen. En door onze andere mindset, was het alsof we opeens op een compleet andere plek waren. Cali was niet veranderd, maar wij zagen het anders, en daardoor voelden we ons anders, en gedroegen we ons anders!

“There is only one reality, but there are many ways that reality can be interpreted.”
― B.K.S. Iyengar, Light on Life

Anyways, we hadden het er opeens veel meer naar ons zin. En we zijn niet beroofd of aangevallen of ontvoerd. En moesten wel een beetje om onszelf lachen. Tussen deze "Geschiedenis van Twee Steden" door hebben we San Agustín bezocht. Het stond al op de lijst vanwege het mysterieuze archeologische park dat er ligt, maar ik zag een paar maanden geleden ook dat vrienden van mij uit Nicaragua, een Mexicaans / Duits stel, daar net land had gekocht. En we waren welkom! Super leuk om Gabriela en Philip weer te zien. We hebben in Nicaragua toen ooit samen de vulkaan Telica beklommen, dat was net voordat ik Kevin leerde kennen. Zo'n tocht schept een band, en we hebben sowieso veel gemeen, zelfde humor, kijk op het leven, drang om meer met de natuur te zijn.

Throwback aug 2017, op de top van Telica! Links ik, met dan Philip en Gabriela 💕

We zijn een hele week bij ze gebleven en het was fijn. Ze woonden pas net 3 maanden op hun kleine biologische finca en waren nog een beetje aan het wennen, langzaam plannen aan het maken. Voor ons was het interessant om een kijkje in onze eventuele toekomst te hebben. Zitten wij er straks ook zo bij? Hoe zou dat zijn? Om na zolang en zoveel reizen opeens de rugzak neer te gooien? En de handen in de aarde te steken? Mmm.

En toen dus naar Panamá. Kevin wilde aanvankelijk zijn ouders verrassen en zomaar op de stoep staan, maar zijn nichtje, die zou kunnen zorgen dat zijn ouders dan ook daadwerkelijk thuis zijn, was zelf weg. Dus heeft hij ze alsnog een week voorpret gegeven, en de vraag of ze ons willen ophalen van het vliegveld. Kevin was helemaal in zijn nopjes, met zijn verjaardag omringt door vrienden en familie. Kerst en oud en nieuw in aantocht, het huis al gauw voor onszelf, leuke activiteiten in de stad, even genieten van zijn geboorteplek. Ondertussen zijn zijn ouders alweer terug uit Cyprus, en wij vliegen 22 februari weer terug naar het zuiden, direct naar Quito (Ecuador). Nog zo'n plek met een slechte reputatie. Maar alle reizigers in Cali die er net vandaan kwamen waren alleen maar lyrisch. En wist je dat rond de 80% van de "fine flavour cacao" ter wereld uit Ecuador komt?

Oké, en dan nu wat foto's, een soort random selectie. Hoe is alles daar?