Tijdmachine

Afgelopen zaterdag ben ik meegegaan naar het Hamilton Tulip Festival, "celebrating Dutch culture" in de Hamilton Gardens. Mijn achter-oom en -tante gingen oliebollen bakken voor het festival en ik heb hun schoondochter geholpen deze te verkopen. Blijkbaar is er een zeer actieve Nederlandse club hier in de Waikato, en naast verschillende activiteiten wordt er dus elk jaar dit Tulpen feest gevierd. 

Het was een bizarre ervaring. Ben je aan de andere kant van de wereld en zit je opeens tussen een hele lading Hollanders, die gezellig aan de koffie met appeltaart zitten. De gemiddelde leeftijd was best hoog, en de meeste oudjes wonen hier al sinds de oorlog of langer. Dat weerhield ze niet om zich uit te dossen in "typisch Nederlandse" outfits en de klompendans te doen. Er waren kroketten, dropjes, stroopwafels, zoute haring, rookworsten, kaasschaven en zakken witlof (?) te koop, en de oliebollen natuurlijk, die als zoete broodjes over de toonbank gingen, want tja "vorig jaar waren ze zo uitverkocht!". Bijzonder interessant was het allemaal wel, en ik heb zelfs de Nederlandse ambassadeur hier in Nieuw-Zeeland ontmoet, die dit ook allemaal wel eens met eigen ogen wou zien. 

Ik kon de verleiding natuurlijk niet weerstaan :-)

Op zondag was ik toe aan iets heel anders, en ben met mijn auto (ik heb een auto gekocht!) naar Sanctuary Mountain Maungatautari gereden om een stukje Nieuw-Zeeland te zien dat met veel moeite is teruggebracht naar de staat waarin de Maori het waarschijnlijk gevonden hebben. Wat een contrast met de rest van deze regio, zodra ik het hek binnenstapte was het alsof ik een andere wereld betreed! Dichte jungle vol vogelgeluiden maar met tegelijkertijd een enorme rust.


Ik heb uren bijna gehypnotiseerd rondgelopen en probeerde de inheemse vogels te spotten die op het blaadje stonden wat ik had meegekregen. Een paar lieten zich inderdaad zien, zoals de ijdele Piwakawaka (Fantail), de nieuwsgierige Popokatea en de schattige Miromiro.

Sanctuary Mountain wordt omgeven door een 47km lang hek dat ondoordringbaar is door de vele indringers in Nieuw-Zeeland die het de inheemse fauna ontzettende lastig heeft gemaakt te overleven, zoals ratten, possums, muizen en wezels. Het is een uniek project en het grootste ecologische "eiland" in de wereld, een veilige haven om langzaam bijna-uitgestorven inheemse diersoorten terug te brengen. Het is werkelijk een paradijs.

Alsof je een statige kathedraal binnenstapte...

Doorsnede van een varen-boom

Olifanten in Nieuw-Zeeland? :-)

Links het "normale" land, rechts het reservaat