Toen ik Nieuw-Zeeland voor het eerst zag was het liefde op het eerste gezicht. De golvende groene velden, de gevarieerde vegetatie (na alle monotone eucalyptus van Australië), de open ruimte, de vriendelijke mensen en de frisse lucht. Ik begon al gelijk te flirten met het idee dat hier wonen ook niet zo slecht zou zijn, Nieuw-Zeeland bleef knipogen vanaf de andere kant van de Tasmaanse Zee toen ik alweer terug in Australië was.
Be careful what you wish for... want voordat ik het wist werd ik door de omstandigheden terug in de armen van mijn nieuw Kiwi crush geworpen.
Daar zaten we dan samen, met alle tijd van de wereld om elkaar te leren kennen. We begonnen langzaam, met dag tripjes, voorzichtige wandelingen in de heuvels bij mijn huis. We gingen wat verder, naar de Westkust bij Raglan en de Oostkust bij Tauranga, en hoger op Mt. Te Aroha, Mt. Maungatautari, en Mt. Karioi.
Een week geleden was het tijd om de volgende stap te nemen. Ik ben namelijk een National Park ingelopen,
Pirongia Park, en
de volgende dag er pas weer uitgekomen. Omhoog was een wandeling van 7 uur, naar beneden wat korter met 4 uur via een alternatieve route. s'Nachts heb ik boven aan de top doorgebracht, in een van de honderden park hutten in Nieuw-Zeeland, samen met een aantal andere "trampers" (wandelaars in het Kiwi) en mijn nieuwe thermal undies, onmisbaar voor een dergelijke onderneming.
Nieuw-Zeeland is uniek met een enorme netwerk aan wandelhutten in het land, in de meest afgelegen plaatsen. Ze worden onderhouden door het almachtige
Department of Conservation (DOC), dat met een jaarlijks budget van minstens 225 miljoen dollar verantwoordelijk is voor natuurbehoud, recreatiebevordering en het in leven houden van de kiwi in Nieuw-Zeeland. Voor $5 dollar per nacht kun je een matrasje in een stapelbed in een van de
standaard hutten claimen en blijven zolang je wilt. Je kan er zelfs een abonnement op nemen, wat ik sterk overweeg, want dit is serieus verslavend. Ik ben een echt NZ "tramp" aan het worden ;-)
Terug uit de wildernis, mijn ziel weer helemaal aangevuld, heb ik de week erop in Matakana doorgebracht voor wat meer training in de nieuwe hub daar. De zomer begint nu echt door te breken hier en ik heb tussen de sessies door zoveel mogelijk de omgeving daar verkent. Ooooby is grote ontwikkelingen aan het doormaken nu de crowdfunding campaign is afgelopen en ik sta aan het hoofd van New Hub Support & Training. De volgende klus zou Christchurch worden, maar ik hoor nu net dat de aangewezen coördinatoren om de boel daar te leiden zich hebben teruggetrokken. Met alle ogen opeens op mij gericht werd gelijk het plan gesmeed om mijn dan maar daarheen te sturen en de zaak te gaan regelen. Geen training sessie van 2 weken dus, maar een langer verblijf van minstens drie maanden om Ooooby
Christchurch te gaan opzetten. Na de kerst ga ik me dus richting het zuid-oosten bewegen, wat technisch gezien weer wat dichterbij Europa is :-)
 |
| Bijna aan de top, in een bizar sprookjes bos, helemaal voor mezelf |
 |
| Uitzicht over de Waikato vallei vanaf 900m boven de zeespiegel |
 |
| Mijn rugzakje, modderige Vibrams en ikke |
