donderdag 27 november 2014

Lekker bezig

Zo ik ben uitgenodigd om een visum aan te vragen, heb nu 4 maanden de tijd om alle documenten bij elkaar te schrapen. Politie checks voor Nederland, Duitsland en Australië (want wie weet wat ik daar allemaal heb uitgespookt de afgelopen 10 jaar!), mijn geboorteakte, het baanaanbod van Ooooby, een medische controle met x-ray, al mijn diploma's etc. etc. Ik moet mijn hele bestaan bewijzen, en aantonen dat ik een goede contributie tot Nieuw Zeeland zal zijn.

Ooooby dozen inpakken!
Dan was ik de afgelopen twee weken in Auckland om de rol van supply coordinator te leren, degene die de boxen plant en alle producten besteld van de suppliers, de orders invoert en vervolgens het inpakken overziet. Het was een grote logistieke puzzel, maar is helemaal goed gegaan. Gaf wel een kick om voor bijna 400 mensen in Auckland en Waikato te beslissen wat zij de komende week gaan eten :-)

In een lava grot
Heb in Auckland ook Rangitoto, een grote (slapende) vulkaan beklommen, met lava grotten en een fantastisch uitzicht aan de top, en weer een tijdje op het dromerige Waiheke Island doorgebracht, in het eco-village waar de oprichter van Ooooby en zijn lieftallige gezin woont. Ben nu weer terug op de boerderij van mijn oom in de Waikato, en heb nog een paar weken om de start van de onafhankelijke Ooooby hub hier voor te bereiden, eind januari gaat het live.

Maar eerst... kom ik toch nog even naar Nederland! Het is nu anderhalf jaar geleden dat ik richting Australië vertrokken ben, en alweer bijna 5 maanden sinds ik Sebas heb gezien... Heb zin in een koude kerst, en om iedereen weer te zien!! Ik vlieg op 16 december en kom 31 uur later op 17 december om 5:55u op Schiphol aan. Terug ga ik weer op 9 januari, en kom dan serieus pas op 11 januari weer in Auckland aan.... het is niet om de hoek zeg!

Ik zie jullie allemaal snel weer, houdt een plekje in de agenda vrij voor me :-D

Uitzicht vanaf Rangitoto

Beth en ik :-)



woensdag 8 oktober 2014

Van Waiheke tot Waikato

Toen duidelijk werd dat ik naar Nieuw-Zeeland zou komen, ging Ooooby hard op zoek naar werk voor mij. Voor Customer Happiness wilden ze me zeker hebben, want daarin heb ik mezelf wel bewezen in Sydney. Daar begon ik gelijk mee, en twee weken lang deed ik klantenservice voor Sydney, Auckland en de nieuwe Ooooby hub in Waikato, terwijl ik mijn vervanging in Sydney trainde het daar van mij over te nemen. Toen werd duidelijk dat de nieuwe hub hier in Waikato, die per 1 december officieel af gaat breken van Auckland, ook wel een "general manager" kan gebruiken. Wat een toeval dat ik hier nu net ben komen wonen! En wat een toeval dat zo'n positie zeker in aanmerking komt voor een permanent visum! Waar Ooooby me maar al te graag bij helpt, dus dat is ook geregeld.

De afgelopen week was ik op bezoek bij de oprichters van Ooooby op Waiheke Island, waar destijds ook het jaarlijkse Ooooby event had plaatsgevonden. Het was een vermoeiende maar inspirerende week. Ooooby staat op het punt om te exploderen, met nieuwe hubs die opengaan (Waikato, Seattle, Melbourne, Fresno, Atlanta, Panama, en Chili misschien...) en na jaren rond geprutteld te hebben qua organisatievorm willen ze nu langzaam overstappen naar een "self-managing organisational structure". Dat betekent dat er geen "bazen" meer zijn bij Ooooby, alleen maar "rollen" in "cirkels" met "accountabilities" en een hele hoop vertrouwen. Er komt een hele nieuwe woordenschat bij kijken, die ik nu maar eens even snel ga leren. Want toen duidelijk werd dat mijn academische achtergrond in Organisatiewetenschappen ligt ben ik ook gelijk aangesteld om Ooooby door de transitie te leiden. Wie had gedacht dat ik nu jaren later, en letterlijk aan de andere kant van de wereld, "nog eens wat aan me studie heb". Ha! Het is een hele uitdaging, maar een betere kans kan ik me niet voorstellen. Ooooby begint in mijn bloed te kruipen...

Verder heb ik ook enorm genoten van de werkvakantie, Waiheke is errug mooi, en de mensen errug aardig. Op weg naar het eiland heb ik twee dagen meegeholpen met Ooooby boxen inpakken, om daar alvast in getraind te worden. Ik heb in Sydney ook vaak meegeholpen met inpakken, een hele fijne bezigheidstherapie, met aan het eind altijd een hoop left-overs die mogen worden meegenomen. Nu ben ik weer thuis op de boerderij van mijn oom, met een koelkast vol biologische asperges, boerenkool, broccoli, artisjok, rabarber en nog veel meer. Wat een rijkdom. Ik zit hier precies op de juiste plek, in de juiste tijd, tussen de juiste mensen. De volgende stap is nu gauw dat permanente visum aanvragen, zodat ik mijn Duitse import-vriendje hiernaar toe kan halen ;-)

Uitzicht vanaf een heuvel in het eco-dorp waar de oprichter van Ooooby woont

Een van de honderden mooie baaien van Waiheke - oh en happy ikke :-)

Ooooby dozen inpakken



maandag 15 september 2014

Tijdmachine

Afgelopen zaterdag ben ik meegegaan naar het Hamilton Tulip Festival, "celebrating Dutch culture" in de Hamilton Gardens. Mijn achter-oom en -tante gingen oliebollen bakken voor het festival en ik heb hun schoondochter geholpen deze te verkopen. Blijkbaar is er een zeer actieve Nederlandse club hier in de Waikato, en naast verschillende activiteiten wordt er dus elk jaar dit Tulpen feest gevierd. 


Het was een bizarre ervaring. Ben je aan de andere kant van de wereld en zit je opeens tussen een hele lading Hollanders, die gezellig aan de koffie met appeltaart zitten. De gemiddelde leeftijd was best hoog, en de meeste oudjes wonen hier al sinds de oorlog of langer. Dat weerhield ze niet om zich uit te dossen in "typisch Nederlandse" outfits en de klompendans te doen. Er waren kroketten, dropjes, stroopwafels, zoute haring, rookworsten, kaasschaven en zakken witlof (?) te koop, en de oliebollen natuurlijk, die als zoete broodjes over de toonbank gingen, want tja "vorig jaar waren ze zo uitverkocht!". Bijzonder interessant was het allemaal wel, en ik heb zelfs de Nederlandse ambassadeur hier in Nieuw-Zeeland ontmoet, die dit ook allemaal wel eens met eigen ogen wou zien. 



Ik kon de verleiding natuurlijk niet weerstaan :-)

Op zondag was ik toe aan iets heel anders, en ben met mijn auto (ik heb een auto gekocht!) naar Sanctuary Mountain Maungatautari gereden om een stukje Nieuw-Zeeland te zien dat met veel moeite is teruggebracht naar de staat waarin de Maori het waarschijnlijk gevonden hebben. Wat een contrast met de rest van deze regio, zodra ik het hek binnenstapte was het alsof ik een andere wereld betreed! Dichte jungle vol vogelgeluiden maar met tegelijkertijd een enorme rust.


Ik heb uren bijna gehypnotiseerd rondgelopen en probeerde de inheemse vogels te spotten die op het blaadje stonden wat ik had meegekregen. Een paar lieten zich inderdaad zien, zoals de ijdele Piwakawaka (Fantail), de nieuwsgierige Popokatea en de schattige Miromiro.

Sanctuary Mountain wordt omgeven door een 47km lang hek dat ondoordringbaar is door de vele indringers in Nieuw-Zeeland die het de inheemse fauna ontzettende lastig heeft gemaakt te overleven, zoals ratten, possums, muizen en wezels. Het is een uniek project en het grootste ecologische "eiland" in de wereld, een veilige haven om langzaam bijna-uitgestorven inheemse diersoorten terug te brengen. Het is werkelijk een paradijs.


Alsof je een statige kathedraal binnenstapte...

Doorsnede van een varen-boom

Olifanten in Nieuw-Zeeland? :-)

Links het "normale" land, rechts het reservaat

zondag 7 september 2014

I ♥ New Zealand

Het gaat goed hier! Ik zit hier heerlijk bij te komen op de boerderij, wordt rustig ingewerkt in "Customer Happiness" voor Auckland en Hamilton, en ben Sydney aan het overdragen. Ik maak veel wandelingen, doe veel yoga, en ben bezig met het 2e seizoen van Broen/Bron, een spannende Zweeds/Deense detective series. De lente is in aantocht en het gras wordt langzaam nog groener dan het al was. Ik weet niet of ik het ergens anders groener kan vinden eigenlijk. Wat een heerlijk land!

Mijn huisje - een omgebouwde schuur, maar een erg fijn plekje voor mezelf

De buren iets verderop

Op zoek naar hobbits (Hobbiton ligt hier vlakbij trouwens!)

Het gras nog een beetje dor na de winter - maar dat verandert als snel nu

Schapen! Er leven er hier 40 miljoen!

Green-lipped NZ mosselen, die hier voor $1.99 per kilo in de supermarkt liggen - jam!

Lake Taupo - een dagje uit

Haka watervallen in de Waikato River

Hier stroomt 200.000 liter water per minuut doorheen!

Een van de vele hydro dammen, waar 15% van de energie in Nieuw-Zeeland vandaan komt

Wandelpad door een nature reserve hier in de buurt

Sneeuwklokjes en narcissen!

Hier werden in de 19e eeuw mensen naartoe gestuurd om te genezen van tuberculose 


Uitzicht op de Waikato vallei

Cambridge - het dichtstbijzijnde dorpje

Koeien van de buurman die heel nieuwsgierig allemaal naar me toekwam :-)

zaterdag 30 augustus 2014

Calm after the storm

Alles is gedaan, ons huisje aan het strand is leeg en schoon, al de spullen verkocht, weggeven, ingepakt of opgestuurd, de sleutels ingeleverd, het afscheid genomen. Opeens zat ik in het vliegtuig naar Auckland en besefte dat ik nog niet heel veel verder dan dat moment had gedacht. Ik zat naast een brede kiwi, een jongen die in Australië werkt als vrachtwagenchauffeur en eigenlijk niet kon lezen, dus heb ik hem geholpen zijn immigratie kaart in te vullen. Op het vliegveld stond Davy me op te wachten, een Ooooby collega en na een nacht in zijn huis, met zijn vriendin die in de Auckland Zoo werkt (bij de roofdieren!), hun hondje Flea en twee katten Thor en Hermes, zit ik nu in de cheesy Starbucks. Op mijn beker staat "Dafny" en Ilse Delange zingt samen met Waylon een liedje voor me.

Straks pak ik de bus naar Hamilton om een paar dagen bij een neef van mijn moeder door te brengen. Hij woon op een boerderij in de Waikato regio, een mooi uitvalsbasis want daar is Ooooby net een nieuwe hub aan het openen. Een rol in de klantenservice daar en in Auckland zit er zeker op me te wachten (heb me wel bewezen in Sydney!), en wellicht meer. De komende twee weken ben ik ook nog de Customer Happiness persoon voor Sydney op afstand, want het meisje dat mij gaat vervangen had net een vakantie geboekt deze week.

Het voelt ontzettend goed weer terug in Nieuw-Zeeland te zijn en eigenlijk mist er maar een ding, of iemand dus. Maar het voelt als een frisse start, als "the calm after the storm", en we hebben opeens weer een heel jaar de tijd om rustig alle visa issues te regelen. En dit keer sta ik aan het roer, net als Abel Tasman die in 1642 deze kant op navigeerde. Het is nu aan mij om de punten te verzamelen voor "permanent residence", en een opleiding, een baanaanbod, beheersing van de Engelse taal en jong-zijn tellen daar allemaal mee.

Maar dat komt straks wel. Eerst drink ik mijn cappuccino en gooi ik mijn onmogelijk zware rugzak weer op mijn rug en zet de ene voet voor de andere in dit fantastische, bijna pijnlijk mooie land.

Oooo skies are black and blue
Thinking about you
Here in the calm after the story
Oooo after all that we’ve been through
There ain’t nothin’ new
Here in the calm after the storm

zaterdag 16 augustus 2014

Kiwi-bound

Hey hallo daar ben ik weer! En daar ga ik ook weer, want ik vlieg over 2 weken naar Nieuw-Zeeland. Woohoo! De afgelopen tijd zijn hier dingen een beetje in een stroomversnelling beland, en ik bleef maar steeds herhalen in mijn hoofd "go with the flow". Het werk visum voor Sebastian hier in Australië is niet gelukt (hij zit nu ook even in Duitsland) en aangezien op 28 Augustus mijn jaar Working Holiday in Oz erop zit, zal ik ook het land moeten verlaten.

Dus waarheen? Dat was simpel, aangezien Ooooby ook in Nieuw-Zeeland zit (daar komt het vandaan!), en sinds de personeelsbijeenkomst op Waiheke Island voor Ooooby was duidelijk dat daar ook nog veel werk zal zijn. Naast Auckland wordt er in de Waikato regio ook een "Ooooby-hub" geopend, en ze kunnen wel wat extra handen gebruiken. Ik ben natuurlijk volledig getraind in Customer Happiness, maar hoop ook mee te kunnen kijken bij de inpak procedures, het supply management en de logistiek van het hele gebeuren. En wellicht daarmee straks ergens ter wereld mijn eigen hub openen... 

Het resultaat van een fantastisch weekend brainstormen met de Ooooby crew

In Waikato woont ook een neef van mijn moeder, op Rivendel Farm, en daar mag ik heel fijn de eerste paar dagen in Kiwi Land doorbrengen. Ik heb er veel zin in! Mijn vrienden hier vinden het jammer dat ik weg moet gaan (mijn baas ook!) maar iedereen zegt wel dat Nieuw-Zeeland waarschijnlijk beter bij me past dan Australië. Dat idee heb ik ook. De natuur is misschien nog wel indrukwekkender, en veel gevarieerder, de mensen zijn een stuk minder pretentieus (ten minste vergeleken met Sydney-siders) en de visa procedures een stuk simpeler. Dat hoop ik dan, want ik wil gelijk een vastere verblijfsvergunning gaan najagen. 

Tot ik vlieg moet ik nog even al onze spullen hier verkopen (wordt ik ondertussen wel heel goed in...) en alles afronden want we zullen de komende tijd niet meer naar Australië terugkomen. 

En wil je weten wat Ooooby nu precies doet en waarom ik er zo ontzettend enthousiast over ben? Neem dan even 5:24 minuten en kijk deze video:


"Life is what happens, while we are busy making other plans" (John Lennon)

woensdag 11 juni 2014

Rare tijden

En, is de Oranje-koorts al flink uitgebroken daar? Hier niet zo, Australië is dus niet echt een voetballand. Het feit dat ze nu zelf in een groep zijn ingedeeld (met Nederland!) helpt een beetje, maar ze zijn hier meer van de tennis/cricket/rugby/paardenraces/AFL (Australian Football League)/NRL (National Rugby League)/zeilraces en football (wat dus GEEN voetbal is)... Het Euro Vision Song festival is hier nog populairder blijkbaar. Ook een beetje jammer is natuurlijk dat hier de wedstrijden live op de meest onmogelijke tijden worden uitgezonden door het feit dat wij hier 13 uur voorlopen op Rio.

We gaan er toch helemaal voor natuurlijk en aankomende zaterdag zit ik om 5 uur 's ochtends klaar in de bar, met een cider bij mijn ontbijtje, om Nederland tegen Spanje te zien winnen. Ik ga de wedstrijd kijken met een paar Duitsers, een Luxemburger en een Australiër, en hopelijk nog een paar "Dutchies" die ook komen opdagen. Helemaal interessant wordt natuurlijk de wedstrijd die we tegen Australië (the Socceroos!) gaan spelen, op de fijne tijd van 2 uur 's ochtends volgende week donderdag.

Het afgelopen weekend zijn we er weer eens op uit gegaan, samen met wat vrienden, dit keer naar de zuidoever van het fantastische Port Stephens. We hadden met zijn 6-en een huis aan het strand gehuurd en hebben het hele weekend van de omgeving genoten, een bezoek gebracht aan een wijngaard, bierbrouwerij en macadamia boerderij, spelletjes gespeeld tot in de late uurtjes (kent iemand Dixit al? Gaaf spel!!) en elke ochtend aan anti-kater duik genomen in de Tasmanzee. Het was een lekker lang weekend omdat afgelopen maandag de verjaardag van de koningin gevierd werd. Geen gekke taferelen en feesterijen zoals in Nederland, gewoon een extra vrije dag :-)

Lol op het strand :-)

Uitkijk op het "Seven-Mile Beach"

De Port Stephens Winery - kale wijn ranken wachtend op de lente...

dinsdag 13 mei 2014

Ondertussen in Australië

Hey, we zijn nog in Australië! En het gaat goed hier. We hoeven het land nog niet uit en het ziet er veelbelovend uit... lekker vaag. Ik ben nog steeds lekker aan de slag bij Ooooby en afgelopen vrijdag heeft mijn collega/baas Murat me meegenomen, als VIP gast zelfs, naar een concert van Michael Bublé. We hadden de kaartjes, heel spannend, gekregen van het bedrijf waar we onze kartonnen dozen kopen, voor de groenten boxen. Bublé is zo'n artiest waar je niet zoveel over hoort, maar als je dan eens gaat zitten en naar zijn CD luistert, dan kom je erachter dat je minstens de helft van zijn nummers kan mee neuriën. En de andere helft van zijn repertoire zijn covers, dus voilá, ik kon helemaal meekomen met zijn concert! Big band, glitter en glamour, een mooi zwart pak a la James Bond en een hoop nerdy grapjes, gecombineerd met een chic 3-gangen diner en lekkere bubbels: het was een mooie avond.

Zaterdag was onze shopping dag, met een marathon naar de Aldi (ja die hebben ze hier!) en het pas ontdekte Meat Emporium. Daar kun je wholesale vlees kopen, van lokale ranches, allemaal grass-fed, antibiotica vrij en voor goede prijzen, een Paleo paradijs. Bij de ingang hangen dikke winterjassen, omdat het binnen een grote koelkast is, zo groot als een flinke gymzaal. Het was een hele ervaring, lekker Aussie uiteraard, want ze houden hier van een goede steak! Ze zijn hier dan ook niet heel blij met het idee dat Aussies "like to throw a shrimp on the barbie", in de wereld gebracht door deze fantastische reclame:


Dit weekend zijn Sebas en ik ook samen de Blue Mountains weer ingegaan, op zoek naar de herfst. Het is hier ondertussen een stuk frisser aan het worden, de dagen zijn korter aan het worden en het licht is veranderd, feller en bleker. Toch is het nog flink warm overdag, met zonnige blauwe luchten en af en toe een flinke regenbui. We zijn naar Mt. Tomah gereden voor de Botanical Garden daar, met een hoop Noord-Amerikaanse en Europese bomen, die nu natuurlijk in de herfstkleuren staan (vuur en vlam!). Onderweg kwamen we de ene appelboomgaard na de andere tegen, met verkoop aan de weg en zelfgemaakte cider. Jam :-) Een stukje verder van de botanische tuin lag Mt. Wilson, een lieflijk dorpje met veel maple trees, en Blackheath met een heerlijk uitkijkpunt over de Blue Mountains. Daar hebben we genoten van een fantastische zonsondergang, met op de achtergrond twee bruinverbrande Deense jongens met blote voeten en een campervan, die One Love van Bob Marley op de gitaar aan het spelen waren, terwijl de lucht in brand stond. Het was mooi.

Mt. Tomah Botanical Garden

Op zoek naar tamme kastanjes

Een vliegenzwam!

De "kathedraal" van Mt. Wilson

Een mooie weg te gaan :-)

De adembenemende zonsondergang vanaf Govetts Leap in Blackheath



maandag 31 maart 2014

Bloemen

Nog even geen nieuws op het visa front, maar ik beloof jullie op de hoogte te houden. We zijn alle mogelijke opties aan het uitzoeken en komen er vast wel uit. Belangrijkste is dat we samen blijven, waar we ook terechtkomen. Ha, lekker dramatisch! Maar we zijn ondertussen alweer 6 jaar heerlijk samen, de lente (hier nu herfst) equinox markeert de verjaardag van onze relatie. Vorig jaar zaten we beide aan de andere kant van de planeet, maar dit jaar zijn we samen ontsnapt naar Hawk's Nest, een lieflijk kustdorpje 3 uur ten noorden van Sydney. Het was paradijs.

Uitzicht op de peninsula vanaf Mount Yacaaba

Op de veerboot naar de overkant van Port Stephens, uitkijkend naar dolfijnen, die we helaas niet zagen :-(

Paradijs toch?

Samen op het strand de storm binnen zien rollen
Ondertussen werk ik lekker verder bij Ooooby naast mijn nanny klussen, ik zit er helemaal in nu. Afgelopen vrijdag had ik ook mijn eerste werk evenement, ik was samen met mijn baas (Murat) een VIP gast bij het Cropfest in Hyde Park. Lekker eten, interessante toespraken, fijne mensen, en allemaal ter ere van "Wonky Vegetables". Wist je dat er per jaar 20 tot 40% van het geoogste groenten en fruit wordt weggegooid omdat ze er niet goed UITZIEN?? Dat was het thema van de avond en het was fantastisch inspirerend omringt te zijn door zoveel like-minded people.

Op het Cropfest, in discussie over "food security", "sustainability" en kromme bananen

Workshop "koken met wonky veggies"

Op zaterdag was het tijd om de bloemetjes buiten te zetten met Louise en Irina, twee vriendinnetjes. We zijn naar Newtown gegaan, een hippe up-'n-coming wijk met honderden restaurantjes en cafés. Thais gegeten met een fles BYO wijn (super toch, hier mag je je eigen wijn meenemen naar een restaurant!), toen cider gedronken in een Irish pub tot we properly tipsy waren en vervolgens de nacht in gedanst in een R&B bar. In de vroege ochtend ben ik weer op mijn fietsje naar huis gereden, en had de straten van Sydney bijna voor mezelf. Er waren alleen wat taxi´s onderweg, de lucht was nog warm van de zon en af en toe rook ik een vleug van de vele frangipani bomen die nu weer (voor de 3e keer deze zomer!) in bloei staan. Het zijn absoluut mijn lievelingsbloemen.

V.l.n.r. Ikke, Louise, Irina en de zus van Louise, die ook even langskwam