Kerst in Praag

Praag in de winter!

Op de Staroměstské náměstí in het centrum

Als je de hele wereld wilt zien, is het niet efficient bepaalde plaatsen vaker te bezoeken, maar Praag heeft nu eenmaal een speciaal plekje op mijn wereldkaart. Daar komt bij dat deze voormalig oost-blok hoofdstad van Tsjechie nu maar 4,5 uur rijden met de trein van ons verwijderd is, nog niet aan de Euro doet en dus lekker goedkoop is, en ze kennen net als de Duitsers de traditie van de Kerstmarkt (Vánoční trhy). Wat wil je nog meer?

Voor het kerst weekend in Praag hadden we de trein geboekt, en 3 nachten in een budget hotel buiten het centrum. Hotel Jasmin, een beetje een vage plek, de gang rook naar sigarettenrook en de douche had geen warm water. Na een dag koukleumend sightseeing is een warme douche wel het eerste wat je wilt. Begrijp me goed, ik wil niet klagen, en ik weet dat ik hier natuurlijk voor heb getekend door weer terug te gaan naar het studentenleven. Neemt niet weg dat we ontzettend genoten hebben van het kerstcadeau van de zus van Sebastian.

Een paar dagen voor ons vertrek liet ze ons weten dat ze een verrassing had: ze had voor ons als kerstgeschenk een nacht in het Hilton hotel in Praag geboekt, met hotelpunten en airmiles. Het koste hen dus amper iets, maar boy, oh boy hebben wij het gewaardeerd. Een nacht in het Hilton, mét upgrade tot de Executive floor is hemels. Ik moet met schaamrood op mijn kaken bekennen dat wij op zondagmiddag om half 2 hebben ingecheckt, en pas de volgende dag bij het uitchecken om 12u weer een voet buiten het hotel hebben gezet.

Een luxe hotelkamer, van alle gemakken voorzien (zeepjes, TV met welkomstboodschap, fruitschaal, 5 soorten kussens, gratis krant in de ochtend, badjassen, handdoeken, een bad en een douche, you name it), onbeperkt gratis buffet in de executive lounge, de HELE dag door (en om 14u presenteren wij u ons assortiment aan kazen, en om 16u hebben wij een aanbod van kleine snacks en fruit, etc etc) en gratis toegang tot het zwembad met sauna en stoombad. Mmm het was als thuiskomen.

Biertje? :P

Haha, grapje, het was onwijs decadent en we waren redelijk "out of place", maar genieten was het wel. Natuurlijk hebben we ook wat van Praag gezien, maar als je er als eens geweest bent is de hoogtepunten-druk er wel af. Goed gegeten, op de brug gestaan, en dan maar weer snel een cafeetje in om warm te worden. Het heeft toch mijn voorkeur om dit jaargetijde in warmere oorden te spenderen.

Ondertussen zijn we weer terug 'thuis', in Berlijn. Het voelt als thuis. Onze verhuurder is vandaag langsgeweest om wat spullen op te halen, en hij vertelde dat hij hoogstwaarschijnlijk veel langer in Amerika zal blijven en wij hier dus ook langer zouden kunnen blijven, veel langer in ieder geval dan tot mei. Fijn om te horen!

Het heeft vannacht weer gesneeuwt, en Berlijn maakt zich op voor Sylvester (nieuwjaarsfeest). Ik werk de komende 3 dagen bij Zalando en op donderdag krijgen we bezoek uit Amsterdam: Marjolijn, Jurre en Lida! Samen op naar 2011, wat gaat de tijd toch snel. Ik hoop dat jullie ook allemaal hebben genoten van een fijne kerst, en wens jullie alvast een spetterend begin van het nieuwe jaar!!!

Heel veel liefs en knuffels uit Berlijn,
Daphne

Weihnachten

Met Sinterklaas weer goed en wel terug in Spanje, heb ik me vol overgave gestort op het fenomeen 'kerst in Duitsland'. Omdat bij ons thuis pakjesavond toch echt de traditionele nadruk had, heb ik weinig nostalgische herinneringen aan kerst in Nederland. Hier blijkt iedereen met elke kerst weer terug te grijpen naar tradities en nostalgie tot het je neus uitkomt.

Het meest in het oog vallend zijn wel de kerstmarkten. Elke wijk heeft er minstens 5 verschillende in de periode tussen advent en 2e kerstdag. Ze worden druk bezocht, vooral in het weekend, door zowel locals als hordes toeristen. Men winkelt: vilten en wollen mutsen, sieraden, aardenwerk, traditioneel speelgoed, zeep en decoraties. Daarnaast verkoopt de helft van alle kraampjes iets te eten of te drinken. Deze hebben mijn voorkeur, want dan kom je tenminste niet met spullen thuis waar je weer een plekje voor moet vinden. En oh, de variatie in het aanbod!!

Qua drank is de grote favoriet natuurlijk gluhwein. Met extra rum als je er zin in hebt, in een mooie beker met statiegeld. Een andere mogelijkheid is warme chocolade melk (hier ook weer met extra rum voor de liefhebbers), warme cider of mede (honingwijn, en wie dat heeft uitgevonden ben ik eeuwig dankbaar. Waren dat de Kelten?), en als knaller op de vuurpijl: Feuerzangbowle.

Feuerzangwatte!? vroeg ik. "oh dat ken je toch wel? Met die suikercone overgoten met rum op een rek boven de pan met gluhwein die dan in de fik wordt gestoken en langzaam naar beneden smelt?" Wie heeft dit bedacht? Mocht je het net als ik niet snappen, het volgende illustratieve filmpje >

Ik weet ondertussen wel dat het lekker is, en op een nuchtere maag een instant 'heey ik ben dronken effect' (ik ben niet zo heel veel gewend, maar geloof me dat niet alle alcohol uit de rum verdwenen is zodra deze in de wijn terecht komt). Een aanrader dus, zeker als je al 2 uur koukleumend op de markt rondloopt en genoeg hebt van het kerstkoor. Om vervolgens weer te ontnuchteren kun je terecht bij een van de vele kraampjes met echt Duitse delicatessen, zoals Bratwurst, Lebkuchen, Weihnachtsstollen, afhankelijk van de regio. Kortom, een groot feest en overdaad aan pittoreskheid (is dat een woord?).

Enige minpuntje tot nu toe is de sociale misstand op het Hauptbahnhof. Daar staat de duurste kerstboom van de wereld, behangen met 40.000 Swarovski kristallen ter waarde van totaal 2,5 miljoen. Echter, de man die deze boom moet bewaken verdient daarmee 6,25 EUR per uur. Ter vergelijking: dit is het minimum uurloon in Nederland voor een 21-jarige...

Sinterklaas!

Weer een weekendje Nederland achter de rug! Ik heb amper kans om het te missen zo :) Maar voor Sinterklaas komen we natuurlijk graag terug. Het moet wel, want hier in Berlijn had hij ons niet gevonden.

We hadden geluk op vrijdag, want de trein naar Nederland had vertraging. Normaal is dit niet zo fijn, maar wel als je 2 minuten te laat op Hauptbahnhof aankomt racen. Anders hadden we de trein dus gemist... niks voor mij om te laat te komen, misschien is het de invloed van Berlijn die begint te werken...

Gelukkig kwamen we heelhuids in Holland aan voor een weekend vol snert, pepernoten en (oh hemels) banketstaaf. En pakjesavond natuurlijk! Helaas kon door de sneeuw niet iedereen het halen, waardoor het ritueel van gedichten voorlezen en cadeaus uitpakken iets sneller ging dan normaal. Ja wij doen het nog op de good ol' fashion manier, niks geen 'kerst met cadeaus' voor ons.

Ik sprak vandaag een klasgenootje uit Noorwegen die dit weekend in Amsterdam had doorgebracht. Ze was heel erg geschrokken van het feit dat Sinterklaas zwarte 'slaven' heeft! Dit is eigenlijk ook wel een beetje raar als je het van een afstandje bekijkt... Ik weet dat er veel discussie over heeft plaatsgevonden, en er zelfs een jaar groene en blauwe pieten hebben rondgelopen, maar een oplossing is er niet echt, hoe politiek incorrect het ook is. Zwarte Piet hoort er gewoon bij!

Ondertussen hebben we in Duitsland wel een regelrechte tragedie gemist. Sebastian had het op zijn smartphone al gelijk gehoord: er is een ongeluk gebeurd bij Wetten, Dass..?! Een jongen had het idee om met springveren onder zijn voeten over rijdende auto's te springen en kwam daarbij erg ongelukkig terecht. Hij ligt op dit moment nog steeds zwaargewond in het ziekenhuis en zal waarschijnlijk de rest van zijn leven gedeeltelijk verlamd zijn. De reden dat zo'n impact heeft gemaakt hier komt doordat miljoenen mensen het live hebben gezien! Ze hebben de show na het ongeluk gelijk gestopt. In de 29 jaar dat Wetten, Dass..? loopt is dit nog nooit gebeurd.

Weer terug in Duitsland is de collegeweek ondertussen weer volop in gang. Vanavond heb ik weer Ierse dans, en ben benieuwd wat we nu gaan leren. Vorige week hebben we voor het eerst een echt patroon gedanst, een 'Square Dance' zoals dat heet. Hilarisch!

Papieren werkelijkheid

Het was de week van het geregel! Verhuizen naar Duitsland leek in de eerste instantie zo gemakkelijk, maar er blijken toch wat drempels op de weg te liggen. Ergens beginnen met werken, huursubsidie aanvragen, studeren, het is allemaal mogelijk. MITS je de juiste papieren hebt. Na anderhalve maand in Berlijn ben ik ondertussen de trotse eigenaar van een:

• Sozial Versicherungsnummer
• BaFog Negativ Bescheid (BaFog is de Duitse stufie, Negativ Bescheid betekent een verklaring dat ik het NIET ontvang)
• Lohnsteuerkarte (belasting betalen doe je overal...)
• Freizug bescheid (Jee ik ben EU-lid, ik mag hier werken)
• Anmeldebestatigung (Ja ik woon hier ja)
• Immatrikulerungsbescheinigung (nog steeds errug blij mee)
• Sozial Identifikationsnummer (nog geen idee waarom ik die heb gekregen... is dat het sofinummer?)
• en dit lijstje gaat nog wel even door...

Voor al deze formulieren heb ik toch gemiddeld minstens een uur in de rij gestaan, en ik heb ze allemaal wonder boven wonder een keer nodig gehad. Werkelijk waar, als er iets is waar ze hier van houden is het wel OFFICIËLE DOCUMENTEN MET LEKKER VEEL STEMPELS EROP. Ik ben verbaasd dat ze bij het afrekenen in de supermarkt nog niet om mijn geboorteakte en vingerafdruk hebben gevraagd. Het verbaasd me dan ook niks dat Max Weber een Duitser was, zo'n theorie kan alleen maar hier verzonnen zijn. Voordeel (of nadeel...?) is nu wel dat ik in het systeem zit, en het vanaf nu alleen maar makkelijker kan worden.

Hopen we dan maar.

Voor de rest loopt alles prima. De IB-groep heeft mijn studie erkent en ik ben erg blij met de maandelijkse OV vergoeding die ik krijg. Naast mijn baantje en huursubsidie (als we het krijgen, en de mevrouw bij het Wohngeld Amt genoegen neemt met mijn ziel en zaligheid op papier) ziet het er naar uit dat het financieel wel gaat lukken. 

Afgelopen weekend heb ik bezoek gehad van een Jungle Minds delegatie: Floor en Sabine zijn langsgekomen en het was erg gezellig! Culture shock: ze waren nog geen 3 minuten op Duitse bodem of hun portemonnees zijn al gejat...! Welkom in Berlijn... 

Nadat we dit verwerkt hadden, emotioneel en vooral praktisch (bij de politie leken ze amper te weten wat ze ermee aanmoesten. Hoezo doe je aangifte van een gestolen portemonnee, die wordt toch nooit meer teruggevonden?!) hebben we flink door de stad gesjouwd, een bezoek gebracht aan de Brezel Bar, de tentoonstelling Topograpie des Terrors (met documenten en beeldmateriaal over de realiteit binnen de SS Gestapo) en de Kaiser's (gewoon een supermarkt, maar voor Sabine een paradijs :) 

En 's avonds natuurlijk op stap geweest. Die avond was trouwens een flink lesje nederigheid, want we hebben voor het eerst ondervonden hoe het is om bij een club geweigerd te worden. "Sorry, you don't fit in with the crowd". In your face! Dat was even slikken. Het deurbeleid bij de Berghain is dus inderdaad mega streng. Ben benieuwd op welke doelgroep ze dan wel mikken? 

Wel blijft het toch erg leuk mijn nieuwe stad aan anderen te laten zien, hoewel een weekend eigenlijk echt te kort is. Ik ben blij dat ik er zelf 2 jaar de tijd voor heb :)

Zalando, schoonouders en tanzen

Je hebt soms van die weken dat alles onwijs snel gaat. Afgelopen week zat ik woensdag in college (vak Elementary Data Analysis, en dat 'Elementary' is vrij relatief...) toen de Country Manager Netherlands van Zalando me belde. Zalando is een online shop voor schoenen en kleding in Duitsland, die nogal groot aan het worden is. Onlangs hebben ze ook de Nederlandse website gelanceerd en hier in Berlijn een Nederlands team opricht voor de NL markt. Hebben jullie toevallig de fantastisch nagesychroniseerde reclame al voorbij zien komen?



Anyways, ik wist toevallig dat ze net de Nederlandse markt zijn opgegaan en heb op de bonnefooi een mailtje gestuurd naar de CEO (een gastje van 26) met de vraag of ze een hardwerkende Nederlandse meid met internetervaring kunnen gebruiken. Ik mocht gelijk op gesprek komen, en ben na een weekje onderhandelen op de Customer Care afdeling voor NL teruggekomen. Samen met 4 andere (Nederlandse!) meiden proberen we de dagelijkse instroom van ongeveer 100 emailtjes te beantwoorden. Van vragen als "waar is mijn pakje?" tot "wanneer krijg ik %^&*% mijn geld terug?!!", afgewisseld met directe telefoontjes waar het callcenter geen raad mee wist. Tot nu toe bevalt het prima, ik kan mijn tijd flexibel indelen en de tijd vliegt werkelijk voorbij want er is altijd iets te doen. Extra bonus is ook de mooie korting die we krijgen. Voor vrienden en familie kan ik ook 20% krijgen, dus let me know als je wat wilt bestellen!!

Verder zijn afgelopen weekend de ouders van Sebastian op bezoek geweest. Ze waren in Duitsland om de grootouders van Sebas naar Belize te verplaatsen, een onwijs project met een hoop geregel (auto op het schip naar Belize, huis leeghalen en in de verkoop doen, verzekering opzeggen/overzetten en geldzaken regelen). Toch vonden ze tussendoor nog tijd om een paar dagen bij ons langs te komen, en het was erg gezellig! Heb nu ook de stiefzus van Sebastian ontmoet, en met zijn allen zijn we in Berlijn op stap gegaan (Kreuzberg, Alexanderplatz, Brandenburger Tor, Mauerpark). Zaterdagavond hebben we natuurlijk thuis doorgebracht, want het was weer tijd voor mijn favoriete show Wetten das...? ! Drie uur puur plezier, inclusief verse Margharita's met tequila uit Mexico (altijd fijn, connecties in Midden-Amerika).

School gaat ondertussen prima. Heb volgende week een presentatie in het vak Political Mobilization and Campaigns in the European Union samen met Joanna, een klasgenootje uit Polen. Ik weet ook eindelijk een beetje de weg op de campus, heb de beste Mensa ontdekt, de beste plek om te printen en de beste tafel naast het stopcontact voor mijn laptop. Ben ook begonnen met een cursus Ierse Dans op dinsdagavond, wat sehr viel spaß macht! Denk: Lord of the Dance, Riverdance. Misschien een beetje dorky, maar leuk is het wel!

Zien jullie me al staan over een paar jaar? >

Sociologische overpeinzingen

Mijn eerste maand in Berlijn is alweer voorbij. Een mooi moment voor reflectie. Zeker omdat ik het afgelopen weekend weer terug in Nederland was!

Ik kan concluderen dat ik het hier zeer naar mijn zin heb. Grootste oorzaak hiervoor is het feit dat ik weer een studie volg. De college's zijn tot nu toe erg interessant en uitdagend, en het is gaaf iets te leren over de Europese Unie zonder hierbij gelijk het Nederlandse standpunt in te nemen. Daar komt bij dat mijn klasgenoten uit alle hoeken van de wereld komen en hierbij hun eigen wereldbeeld meenemen. Dit leid tot mooie discussies tijdens de werkcollege's. Ook mijn vooroordelen, bewust of onbewust, worden regelmatig omvergegooid.

Neemt overigens niet weg dat de meeste vooroordelen over de Duitsers wel degelijk kloppen (worst iemand?) Ik zal ook bepaalde Nederlandse gewoontes moeten laten varen om hier helemaal te integreren. Zoals het fietsen naar de universiteit. Dit doe ik nog steeds, maar niet meer elke dag. Zeker nu het 's avonds steeds vroeger donker wordt is het bijna geen doen meer. Als fietser heb je namelijk een redelijk twijfelachtige positie in het verkeer. De voetgangers vinden je rebels en eigenwijs, de auto's vinden je of redelijk eng en rijden met een enorme boog om je heen, of ze vinden je simpelweg irritant en scheuren extra dicht langs je voorbij. Fietspaden zijn niet overal, en als ze aanwezig zijn is het vaak niet meer dan een dunne rode streep, doorkruist met boomwortels en rare bochten. Even later wordt je weer genadeloos op de weg gesmeten, en mag je zelf zorgen dat je invoegt. Pfff, een stressvolle bedoening. Gelukkig heb ik van de universiteit een OV-kaart gekregen, dus een alternatief is er altijd.

Wat me wel weer bevalt is de realistische kijk op het energie- en klimaat probleem. Recycling wordt hier zwaar serieus genomen, en voor ons appartement staan containers voor groenafval, glas (in 3 kleuren), papier, verpakkingsafval en restafval. Deze opstelling herhaald zich op ongeveer elke straathoek en in de supermarkten. Op flessen en blikjes zit vrijwel altijd statiegeld. Het is een zeer geaccepteerde vorm van liefdadigheid je bierblikje zonder deuken ergens achter te laten. Het zal geheid worden opgehaald voor een minderbedeeld lid van de samenleving, die er vervolgens met het inleveren zijn brood verdient.

Daar staat weer tegenover dat ook overige procedures in de samenleving zeer serieus genomen worden. Veel vaker dan in Nederland worden conventies hooggehouden, en blijven mensen in hun rol. Bij een introductie bijeenkomst op de universiteit vroeg een meid, niet veel ouder dan ik, aan de rest of het wellicht oké is als ze 'jij' tegen ons zou zeggen. Grapjes maken tegen personen in uniform is ook niet aan te raden. Zij zijn aan het werk, en daar heb jij niet aan te tornen. Toch een groot verschil met een conducteur in Nederland, die bij het binnenrijden van het station met een grote zucht door de luidsprekers roept: "en dan nu, voor de liefhebbers, Apeldoorn...!"

Hoewel Nederland en Duitsland qua cultuur toch zeer dicht bij elkaar liggen, zijn natuurlijk de subtiele (en minder subtiele) verschillen het interessantst. Als nieuwbakken socioloog is dat natuurlijk altijd interessant, zeker met zo'n persoonlijke en intieme betrokkenheid (lees: een Duits vriendje). Want wie weet eindigen we hier ooit wel... Zou ik ooit volledig Berlijnse kunnen worden? Moet ik dat, als trotse Hollandse meid ook wel willen? Mmmm dat valt nog te bezien. Ik weet in ieder geval wel dat ik nu al uitkijk naar Sinterklaas, ook al is daar hier nog geen spoor van te bekennen. Bewaren jullie wat pepernoten voor me?

Eerste college dagen

Ik neem het terug: het is NIET moeilijk om je vanuit Nederland in te schrijven bij een universiteit in Berlijn. Het is WEL moeilijk om je vanuit China, Argentinie, Colombia, Cyprus, Turkije, Rusland, San Francisco, etc. etc. in te schrijven bij een universiteit in Berlijn. Holy moly, dit is me toch een internationale groep mensen op deze studie. Ik ben de enige Nederlander, wat eigenlijk best verbazingwekkend is. Het feit dat Nederland al vanaf het begin bij de EU zit heeft dit proces ontzettend vergemakkelijkt. Sommige hier zijn al in juli naar Berlijn verhuisd om alles maar geregeld te krijgen, ik ben 2 keer op de trein gesprongen. Talk about commitment!

Maar we zijn er nu allemaal en het collegejaar is begonnen. Maandag, dinsdag en woensdag hebben we een vol schema, en we worden gelijk in het diepe gegooid. Aaah wat was regressie analyse ook alweer? En waarom had Karl Popper zo´n grote invloed op de sociale wetenschap? En waar is in godsnaam zaal 55-302/b IfS??? Het bevalt me echter allemaal uitstekend, en heb zometeen met klasgenootjes in de Mensa afgesproken om iets te gaan eten.

Vorige week waren mijn zus en haar vriend bij ons op bezoek en we hebben ons goed vermaakt. Een mooie rondleiding gehad door het centrum inclusief geschiedenis van Berlijn (leuk verhaal: de dag dat de muur viel... per ongeluk), we zijn uiteraard gaan bowlen, hebben mooie grote biertjes gedronken, zijn wezen stappen in de Matrix, hebben de KaDeWe bezocht en in Kreuzberg bij de Brezelbar koffie gedronken. Berlijn heeft zoveel kanten dat het nog wel even zal duren voor we echt alles leren kennen, maar we hebben al een aantal toffe plekken gevonden.

De herfst is nu echt in volle gang, en ze verklaren me hier voor gek dat ik met de fiets naar de uni ga. Ik blijf toch Nederlandse he. Misschien dat ik straks, als het 20 graden vriest en er een meter sneeuw ligt met de U-Bahn zal gaan, maar tot nu toe is het goed fietsbaar. Je moet wel een beetje brutaal zijn af en toe. Soms verdwijnt het fietspad en moet je tussen de voorbijrazende auto´s gaan rijden. Fietsers zijn hier niet zo heilig als in Nederland, en je hebt hier geen licht op je fiets omdat je anders de politie aan je broek krijgt, je hebt hier licht op je fiets omdat je simpelweg niet keihard van je sokken wilt worden gereden!

Nog even vakantie

De eerste paar weken nadat je naar een nieuwe plek bent verhuisd voelen altijd een beetje als een vakantie. Dit komt omdat, net als bij vakantie, je hele ritme op zijn gat ligt. Je wordt wakker op dagen waarop je niks te doen hebt, en doet dingen wanneer je er zin in hebt, niet omdat ze moeten. Langzaam maar zeker sluipt de routine er weer in, en zeker als je ergens langer blijft deelt het leven zich vanzelf weer in. Het mooie weer van de afgelopen dagen heeft natuurlijk ook bijgedragen aan het vakantie gevoel. Urlaub in Berlin!

De afgelopen weken hebben we flink van onze vrije tijd genoten. Beetje thuis rondgehangen, maar ook toeristje gespeeld in onze nieuwe stad. We hebben een bezoek aan Potsdam gebracht, in Kreuzberg rondgelopen, zijn naar het Duits Historisch Museum geweest, hebben de beroemde Berliner Trodelmarkt bezocht en een zondag doorgebracht in het Mauerpark, samen met de rest van Berlijn.

Vanavond komt Saranne (mijn grote zus) met haar vriend Rolf op bezoek voor een lang weekend. Net verhuisd en nu al bezoek! Maar we zijn er klaar voor, en hebben al een hele planning. Aanstaande maandag beginnen ook mijn college's, gelijk 3 na elkaar, een volle dag. En dan begint het pas echt...

Integreren

Het is zo raar dat ik hier nu woon, in een nieuwe stad, nieuwe omgeving, zonder dat iemand zegt: "heey, maar dat gaat zomaar niet. Je kunt niet zomaar doen wat je wilt". Maar blijkbaar wel, want het is gelukt. Gisteren heb ik me ingeschreven bij de Burgeramt van Berlijn (Tempelhof de gekste!), en vandaag zelfs met mijn nog wat aarzelende Duits een zorgverzekering afgesloten. Wat mooi dat we in een wereld wonen waarin landen met elkaar hebben afgesproken dat dit mag: vrij verkeer van mensen. Het geeft bijna een gevoel van onbeperkte, en daardoor een beetje paradoxaal verlammende vrijheid. Als alles kan, hoe kun je er dan in godsnaam achterkomen wat je wilt? De enige manier is uitvinden wat jou gelukkig maakt, en daar achteraan gaan. Kijken naar wat anderen bevalt heeft vaak niet zoveel zin, want het zou wel heel toevallig zijn als hun levensverwachtingen en waarden precies aansluiten op die van jou.

Ik heb in ieder geval het idee op de juiste weg te zijn. Het heeft wat moeite en stress gekost, maar ik ben gekomen waar ik wil zijn.

De afgelopen dagen hebben we het appartement ingericht (gelukkig is het al gemeubileerd en waren we zo klaar). Zaterdagavond uitgeteld op de bank naar het meest fantastische programma op de Duits TV gekeken: Wetten Das?! Een 2,5 uur durende live show, waarin deelnemers weddenschappen afsluiten met beroemde mensen (en niet de gemiddelde low-live celebrities, deze keer zaten Katy Perry, Joe Cocker en onze eigenste Arjen Robben op de bank!). De beroemdheid moet aangeven of hij of zij denkt dat de deelnemer de weddenschap (in de trant van: ik wed dat ik 5 minuten een alpenhoorn op mijn mond kan balanceren terwijl ik een liedje speel) zal winnen. Wordt de weddenschap inderdaad gewonnen, en de beroemdheid zei van niet, dan moet hij of zij een opdracht uitvoeren (andersom ook: de celeb zegt dat de weddenschap voltooid gaat worden, maar dit lukt de deelnemer niet, is het nog te volgen?). Arjen Robben dacht bijvoorbeeld dat 2 studenten het niet zou lukken met lichaamsgeluiden (je weet wel: hand onder de oksel en kneipen maar) een willekeurige zin uit een stripboek aan elkaar over te brengen. Dit lukt echter wel, en Arjen moest vervolgens de hele show met een shirt van het Duitse National Manschaft op de bank zitten. Serieus, deze show is fantastisch, en bijna reden alleen om in Duitsland te gaan wonen.

Morgen ga ik voor het eerst naar de universiteit voor een introductieochtend. Ik ben erg benieuwd naar mijn medestudenten, en docenten. Mijn rooster weet ik al, en is best relaxed: maandag van 12u-18u, dinsdag van 10u-12u en woensdag van 14u-18u. Verder ben ik erg blij dat we het internet thuis aan de praat hebben gekregen, en ik heb sinds vandaag een Duits telefoonnummer. Al met al begint alles dus een beetje op orde te komen. En wat helemaal gaaf is, is dat volgende week mijn zus Saranne langskomt met haar vriend!!

Berlin Berlin

Ich bin ein Berliner! Oke, nog niet officieel, want ze weten nog niet dat ik hier ben. Dit weekend zweef ik nog even tussen 2 landen in. Per 1 oktober ben ik officieel in Nederland uitgeschreven. Hiervoor moest ik naar de gemeente, stadsdeelkantoor Noord, codenaam: emi's (van emigratie). Maandag gaan we hier naar de gemeente.

Bepakt en bezakt kwamen we gisteren aan bij ons nieuwe appartement. Dat is wel een raar idee, ergens aankomen, en er opeens 'wonen'. Voor onbepaalde tijd. Maar mensen zijn zeer flexibel en adaptief. Ik heb niet veel nodig om me ergens thuis te voelen. Een aspect is in mijn leven echter wel redelijk cruciaal geworden, en dat is INTERNET. Er staat hier een Wifi router, met een abonnement. Maar we zullen wel iets fout doen want we kunnen geen verbinding maken. Pfff het is erg frustrerend te prutsen met instellingen, terwijl je eigenlijk niet weet wat je doet, of zou moeten doen. Daarom in de offline wifi database op mijn iPod een wifi hotspot opgesnord, en daar zitten we nu. Het bleek een Sixties Diner te zijn, in echte Sixties style. Super grappig!

Afgelopen donderdag heb ik afscheid genomen bij Jungle Minds, na nog een ochtendje te hebben gewerkt. Het ging allemaal wel een beetje snel zo, de overgang. Ook raar om na weken voorbereiding opeens niet zoveel meer te doen hebben. Maar dat komt vanzelf. Eerst maar eens beginnen met het scheppen van orde in de dozenchaos van ons appartement. En ondertussen wennen aan het volgende feit:

Ik woon in Berlijn!!!

Verhuizing en vakantie

Afgelopen donderdag zijn Sebastian en ik met mijn vader naar Berlijn gereden. Het ging allemaal wat langzamer, met een boedelbak achter de auto, en een file her en der. Extra frustrerend om dan de vele BMW´s en Volkswagens voorbij te zien razen. 120 km per uur lijkt opeens heel erg langzaam. Maar we kwamen er heelhuids aan, en de vader van onze onderhuurder stond al met de sleutel op ons te wachten. Snel uitgeladen, en toen gauw naar het eerste beste restaurant in de straat (de currywurst tent op de hoek hebben we even niet meegeteld, die is voor andere tijden). Cancun, een mexicaanse restaurant keten in Berlijn, met lekkere quesadilla´s, een maya-istische inrichting en chan chan op de repeat. En zoals de meeste restaurants in Berlijn, absoluut niet duur. Ik waande me zo weer in Playa del Carmen.

De volgende dag zijn we direct teruggekart naar Vught, om de volgende dag de trein van 6.30u naar Stuttgart te pakken (over efficiente logistiek gesproken). In Stuttgart stond de zus van Sebas, Katharina, met haar dochtertje van 1,5 op ons te wachten. De laatste keer dat ik haar zag was een jaar geleden, en mein gott wat is ze groot geworden. Ze brabbelt perfect bilinguaal, weet precies wat ze wil (en vooral wat ze niet wil) en weet alle harten te veroveren. Ondertussen zijn we met zijn allen doorgereisd naar Tomerdingen, een dorpje in de buurt van Ulm, waar de tante en oom van Sebastian wonen. Maria en Wolfgang zijn mateloos gastvrij, en erg goed voor mijn Duits want ze spreken geen woord Engels. Het is een groot feest van Pretzels, Maultaschen, Weisbier, Kasespatzle, Weiswurst, Pflaumenkuchen en Apfelschorle hier. En wat boffen we met het weer, want het is hier overdag super zonnig en minstens 20 graden!

Ik kijk ook erg uit naar donderdag, want dan gaan we een bezoek brengen aan het welbekende Oktoberfest in Munchen. Dit jaar bestaat het 200 jaar, en het schijnt een hele happening te zijn. Ja, ik moet zeggen dat Duitsland me wel bevalt. En dat is maar goed ook, want in theorie woon ik hier nu al.

Ontwikkelingen

Dit weekend was ons afscheidsfeestje in Amsterdam. Wat begon om 14u 's middags met het braden van Duitse worsten (en nee, dat is geen metafoor) eindigde vroeg op zondagochtend met een Sebastian die niet zo recht meer kon lopen, laat staan fietsen. Tussendoor hebben we overigens een ontzettend fijne tijd gehad met alle aanwezigen. We hadden veel geluk met het weer, iets minder met de timing van Valtifest (lees: herrie naast Noorderlicht), maar het geheel was erg mooi. Dank jullie wel allemaal voor deze mooie middag en avond!

Vandaag begon Barbra, mijn opvolgster voor de functie van Office Manager bij Jungle Minds. De laatste loodjes, ik hoef alleen nog maar al mijn kennis over te dragen. En om het allemaal nog eens mooi af te ronden zat vandaag mijn bewijs van inschrijving bij de Freie Universitaet in de bus. Het is gelukt! Ik heb een Immatrikulations-Bescheinigung en een Matrikelnummer (4465690), plus een aanvraagbon voor de Semesterkaart voor het Berlijnse openbaar vervoer. Vanaf heden ben ik Vollzeit Studentin Soziologie - Europaeische Gesellschaften. Joepie de poepie!

Een ander nieuwtje is natuurlijk ook dat Sebas vorige week in Berlijn het contract heeft getekend voor ons appartement. Vanaf 15 september huren wij het huisje van Jens, die voor een uitwisseling een half jaar aan de Stanford University in de Verenigde Staten gaat werken. Het is volledig gemeubileerd, alles inclusief, voor 450 EURO. Het enige minpuntje is dat het verder uit het centrum ligt dan we wilden, maar daarmee wel dichterbij mijn universiteit. Ons nieuwe adres?

Vandaag landt de zus van Sebastian, Katharina, samen met haar man Aaron en de kleine munschkin Anna in Stuttgart vanuit Atlanta voor een maandlang bezoek aan Europa. Omdat mijn reisje naar Zweden niet door gaat (ik ben niet de enige die is aangenomen voor de uni dit semester), kunnen we nu een week naar Zuid-Duitsland voor een bezoek aan de tantes van Sebas en een dagje Oktoberfest! We pakken de ICE op de 18e en op zaterdag 25 september ben ik weer in Nederland voor mijn laatste 6 dagen als Nederlandse inwoonster. Daar gaan we dan!

Aftellen

Nog maar 4 strippen op mijn sportkaart. Nog maar 22 werkdagen. Nog maar 6 weekenden en nog maar 43 nachtjes slapen. Dan is het zover: 1 oktober gaan we al onze spulletjes in een boedelbak stoppen, en samen met mijn vader richting het oosten rijden.

Dit zijn de dingen die ik de afgelopen dagen al heb opgezegd, georganiseerd als ik ben:

• mijn baan
• de kamer
• mijn telefoon abonnement
• mijn bibliotheek kaart
• mijn donatie aan het WNF en proefdiervrij (aangezien er straks geen geld meer op mijn Nederlandse rekening zal worden gestort...)
• mijn inboedel en aansprakelijkheidsverzekering
• mijn zorgverzekering

Bevrijdend, dat wel, maar ook een beetje spannend. Het is moeilijk in het nu leven als je al zoveel vooruitkijkt. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn als we niet weggingen. Dan zou ik de dagen heel anders doorkomen lijkt mij. Aan de ene kant kan het me niet snel genoeg gaan, maar aan de andere kant doe ik ook veel dingen voor het laatst die ik wel ga missen! Je weet pas wat je hebt...

Diep ademhalen dus en aanwezig blijven. Sebastian zit nu momenteel wel in onze toekomst trouwens, hij is in Berlijn op huizenjacht. Morgen krijgen we bericht of we het appartement waar we ons oog op hebben laten vallen toegewezen krijgen. Volgend weekend ga ik weer even op en neer, om eindelijk die inschrijving bij de universiteit rond te maken. En dan zou de weg bereid moeten zijn. Rest ons alleen nog te genieten van de laatste weekjes in Amsterdam (voorlopig dan hѐ). 

Gaan we trouwens nog een beetje zomer krijgen of is de herfst nu officieel begonnen?

Immatrikulieren

Wat een stress. Ik ben aangenomen voor de Master in Berlijn, maar dat is natuurlijk pas het begin. Ik kreeg een brief thuis, met een felicitatie en het bericht dat ik werd geacht me persoonlijk te komen inschrijven aan de Freie Universitaet. Persoonlijk?!! Ik neem aan dat ze hadden gezien dat ik in Amsterdam woon? Moeten alle buitenlandse studenten dat?

Blijkbaar. Maar een straf was het niet, een weekendje Berlijn. Dat waren we sowieso al van plan. Ik heb nog wel even naar het bureau 'Inschrijvingen' moeten bellen of er vrijdag wel iemand aanwezig zou zijn om me te helpen. Eigenlijk niet, maar omdat ik er dan speciaal voor zou komen, zou mevrouw Kudavita van Internationale Inschrijvingen van 9u tot 12u op me wachten.

De avond voor we vertrokken had ik toch even een zenuwinzinkinkje. Met de uitnodiging tot persoonlijke registratie kwam ook een waslijst met alle documenten die ik moest meenemen. Alles had ik compleet, behalve een bewijs dat ik voor het hele semester een zorgverzekering heb. Je mag namelijk, als je onder de 30 jaar bent, naar het buitenland gaat voor studie en niet teveel bijverdiend in EU landen de zorgverzekering uit je eigen land behouden. Pfff, klinkt ingewikkeld, maar het komt erop neer dat ik alleen maar hoefde aan te tonen dat ik hier verzekerd ben, en dan kon ik me inschrijven.

Alleen dat 'aantonen' kon ik niet. Mijn nederlandse polis accepteren ze niet, daarvoor moest ik een European Health Insurance Card hebben. Ook bij de AOK, een Duitse zorgverzekering waar mevrouw Kudavita me naartoe stuurde, konden ze me ook niet helpen met de bevestiging, of "Befreiung von Krankenversicherung". Dat document kenden ze wel, maar om het te krijgen heb ik wel een Duits adres nodig. Hebben we nog niet. We zijn dus eigenlijk voor niks naar Berlijn gegaan, want ik ben nu nog steeds niet ingeschreven en ik mag nog een keer terugkomen!

Het weekend was verder wel heel erg gaaf, afgezien van de bureacratische hindernis. In de trein naar Berlijn toe kreeg ik een beetje de kriebels, "wat gingen we daar eigenlijk in godsnaam doen?!" Eenmaal aangekomen is de stad me echter zo bevallen dat ik nu helemaal niet kan wachten. Cultuur, geschiedenis, cafees en restaurants, leuke (en rare) mensen en op elke hoek een biologische winkel in plaats van een Albert Heijn. En nu ik de universiteit in het echt heb gezien begint het ook allemaal wat echter te worden. Ik ga weer studeren.

Op zaterdag hadden we afgesproken met Christina, de zus van Lothar, wat een goede vriend van Sebas is. Lothar en Christina zijn ook meegegaan naar het Hurricane Festival, en zij woont in Berlijn. Ze heeft ons meegenomen naar een studentencafe in Friedrichshain waar cocktails 3,50 kosten. Mmm lekker.

Dus, wie heeft er zin in een weekendje Berlijn deze maand? :)

Verjaardag

Mijn verjaardag was fantastisch. Zo wil ik wel vaker 24 worden! Het is heel erg mooi om al die mensen waar je om geeft samen te zien, gezellig met elkaar in gesprek in de zon. Alle meiden op het gras, en 'de aanhangbrigade' had elkaar ook al snel gevonden op het voetbalveld. Toen we honger kregen leek de verplaatsing naar onze achtertuin bijna vanzelf te gaan en opeens was de barbeque aan.

Het maakt me wel ontzettend bewust wat ik straks allemaal achterlaat. Ik doe er soms misschien een beetje laconiek over, maar ik weet ook wel dat afstand veel invloed heeft op persoonlijke relaties. Ik zal er niet altijd mee 'bij zijn'. Verjaardagen, spontane feestjes, koffie's op zondag, nationale feestdagen, familiebezoek en borrels. Berlijn is niet om de hoek.

Maar het is natuurlijk ook niet het einde van de wereld. Wij gaan dit weekend even op en neer, en met de trein ben je er in 6,5 uur, Berlin Hauptbahnhof. Bij vooruitboeking is de prijs ook ontzettend goed te doen, en ik verwacht jullie natuurlijk allemaal heel snel te zien in ons nieuwe huisje daar (die we wel nog even moeten vinden). We gaan zorgen voor een mooie logeerkamer/slaapbank, en als student zal ik weer een stuk flexibeler in mijn tijd zitten. Jullie zijn allemaal super welkom dus begin maar vast met boeken!

Dan wil ik jullie ook allemaal nog heel erg bedanken voor de mooie dag (en nacht) zaterdag. Ik heb ontzettend genoten, en vond het super dat jullie allemaal gekomen zijn. Het was een spetterend begin van wat een mooi jaar beloofd te worden!

Point of no return

Het is vreemd. Je kunt een plan nog zo duidelijk en realistisch in je hoofd hebben, zolang er geen acties aan verbonden zijn is het eigenlijk nog niet echt. Natuurlijk, het plan is al de eerste stap naar verwerkelijking. Maar met elke het concept in je hoofd kun je altijd nog terug. Of gewoon niet meer vooruit gaan, dan blijf je vanzelf waar je bent.

Een tijdje terug hebben Sebastian en ik besloten naar Berlijn te gaan. Het idee was er, hing in de lucht, zo'n beetje voor ons. Het was iets om van te dromen, om naar uit te kijken. Maar het bestond alleen in gedachten, want we zaten natuurlijk nog gewoon in Amsterdam. We gingen elke dag naar ons werk, en de weken regen zich aaneen zonder dat Berlijn ook maar iets dichterbij kwam. Geografisch dan. Want langzaam maar zeker begonnen het idee meer vorm te krijgen.

Sebas wilde weer studeren en zijn vakgebied, meubelmaken, uitdiepen. In Duitsland kan hij stufi krijgen, dus het was logisch de grens over te gaan. En omdat het beter is voor een relatie als beide partners in min of meer hetzelfde levensritme zitten, begon ik ook te denken aan de mogelijkheid weer aan de studie te gaan. De keuze voor de Master (Sociology, European Societies) was eigenlijk meer pragmatisch dan iets anders. Het was de enige opleiding in Berlijn waarvoor ik geen perfect Duits hoef te spreken, die geen 16.000 euro per jaar kost (hij is zelfs gratis!) en die min of meer aansluit bij mijn vooropleiding. De keuze van 1 is niet echt groot, maar zoals 1 goal in de laatste 5 minuten van de verlenging genoeg is om je land naar het wereldkampioenschap te brengen, is 1 aanmelding bij 1 Master genoeg om een idee te verwerkelijken.

De aanmelding was ook nog een uitdaging. Mijn aanmeldingspakket was namelijk niet helemaal op tijd binnen. Maar tijd is relatief, want toen bleek onverwachts en zonder dat het gecommuniceerd werd dat de aanmeldingsdeadline opgeschoven was. Ik was optijd, mijn aanmelding compleet, en TNT zal me over 2 maanden nog laten weten wat er met mijn oorspronkelijk poststuk is gebeurd.

Ik ben niet op zondag geboren, maar zo voelt het wel af en toe. Vanochtend heb ik namelijk te horen gekregen dat mijn aanmelding is geaccepteerd en ik ben toegelaten tot de Master! Van idee, naar concept, naar een brief uit Duitsland met de melding dat ze op me wachten. Nu is het echt. Ik heb gelijk op Google Maps gekeken hoe ver het fietsen is naar de uni vanaf het centrum (best wel een beetje ver trouwens...).

Ik hoop dat jullie in gedachten met me mee gaan straks, de grens over naar het oosten, om het roer weer eens compleet om te gooien. Alhoewel het dichterbij is dan bijvoorbeeld een Belize, een Vermont of een Atlanta, het is ook niet meer om de hoek. Gelukkig heb ik het afgelopen half jaar de mogelijkheden van internet goed leren kennen, en gemerkt dat een vriendin in Tjechie, of in Zweden soms zelfs beter op de hoogte kan zijn van wat je aan het doen bent dan een vriendinnetje op een half uurtje met de trein van je vandaan.

Dus, bis bald, en groetjes uit (nu nog wel) Amsterdam.