ChocoMuseo

Van de cacao plantage in Costa Rica zit ik nu in Granada, Nicaragua en werk bij het ChocoMuseo. Alhoewel... werken is een sterk woord. Ik sta gewoon elke dag vier uur in the winkel, klets klanten de oren van het hoofd over cacao en alles wat erbij komt kijken en leer ondertussen hoe je chocolade repen, truffels en cacao liqueur maakt. In ruil heb ik een privekamer in het leukste hostel in de stad, een onbeperkt ontbijt buffet, zoveel chocolade als ik maar opkan en geld om lekker elke dag ergens te gaan lunchen en avondeten. Leek mij wel een goede deal. Omdat Matt meer opzoek was naar ofwel surf ofwel permacultuur is hij vast verder omhooggetrokken richting Oaxaca, Mexico en ben ik hier even blijven hangen. Ik ben dus even solo aan het vliegen en dat is wel even wennen!

Alleen reizen is een ervaring apart en je hoeft maar even ergens te gaan zitten en er begint wel iemand tegen je aan te praten. "Waar kom je vandaan, waar ga je heen, wat doe je hier" om te beginnen natuurlijk. En dan komen de verhalen. Het is toch fantastisch dat op deze planeet 7 biljoen mensen rondlopen met ieder een eigen unieke geschiedenis. Ik heb ook zes super gezellig Nicaraguaanse jongens als collega's, die me helemaal verwelkomt hebben en elke dag even vragen of ik inderdaad nog een vriendje heb en wanneer we gaan dansen.

Ik blijf nog tot volgende week in Granada en ga dan ook richting het noorden. Ik sla Honduras waarschijnlijk over, om gauw aan te komen in mijn geliefde Guatemala. Ook daar wordt veel cacao verbouwd, net als in Belize en natuurlijk Mexico, dus er is nog veel te ontdekken. Ik ben op zoek naar een plantage om de aanbouw van cacao met eigen ogen te zien. Bij Cata Chocolate in Costa Rica waren de bomen nog erg jong en ik wil nu graag de productie in volle gang zien. From bean-to-bar zoals ze het noemen, ik ben benieuwd waar deze odyssey mij uiteindelijk gaat brengen... wist je dat de meeste cacao in deze wereld in Nederland wordt verwerkt? ;-)

Granada - de oudste stad van Nicaragua in volle glorie

In mijn nopjes :-) 

Cacao - en alles wat daarbij komt kijken

De productie en workshop ruimte van het museum

Lokale kunst - vol leven en details

Typische binnenplaats in deze koloniale stad - vlak voordat de dagelijkse regenbui losbarstte

Een lekkere lunch van yucca, chicharron en coleslaw in het Central Parque - het hart van deze stad

Cacao

We zijn in Costa Rica! Via Panama zijn we met de bus naar een klein plaatsje aan de kust gegaan om eerst een paar dagen te wennen aan het nieuwe land. Costa Rica is erg fris en schoon! Toen zijn we richting the finca gegaan waar we een maand hadden gepland. Het was echter niet helemaal wat we ons hadden voorgesteld, en na een paar dagen besloten we dat een andere plek waarschijnlijk beter zou zijn. Ze hadden er niet de productie die we zochten, er werden maar weinig groenten verbouwd en het feit dat we moesten betalen om er te blijven begon ook een beetje te wringen. We zijn dus vertrokken, en een paar emails brachten de mogelijkheid om bij Cata Chocolate te komen WWOOFen. Absoluut mijn favoriet, en we hadden geluk dat er plek was want er waren net een groep van 3 Fransen vertrokken die het jungle leven niet helemaal aankonden. Teveel beestjes!

Voor ons is echter het een paradijs, met een hoop fruitbomen, gave experimenten zoals oesterzwam blokken en een crayfish vijver. En het mooiste van alles, de poging om verschillende cacao varianten groot te brengen om uiteindelijk de chocola productie van Cata te voeden. De cacao komt nu nog vooral van andere finca’s en het is hier allemaal vrij nieuw, een cacao boom heeft ongeveer 5 jaar nodig voordat het fruit gaat dragen. We worden verzorgd door een jonge Costa Ricaanse familie met een klein dochtertje die allemaal alleen Spaans spreken, dus het is zwemmen of verdrinken wat dat betreft. We krijgen drie flinke maaltijden per dag, typische Tico gerechten (Costa Ricanen noemen zichzelf Tico's) en elke dag verschijnt er wel ergens chocola vandaan. Volgende week gaan we de chocolade fabriek en winkel aan de kust bezoeken, om alles nog eens leuker te maken. Ik voel me net Charlie :-D

We zitten hier in een vallei tussen drie vulkanen en de grond is enorm vruchtbaar. We hebben vrij spel om van alles te proberen en opeens lijkt de zes weken die we hier hebben lang niet genoeg. Er is zoveel te doen! Maar niet te snel natuurlijk, want in Costa Rica gaat alles lekker tranquilo en kan het morgen ook nog wel. Als de werkuren voorbij zijn doe ik yoga met een uitzicht waar je u tegen zegt, heb ik tijd en rust om al die boeken te lezen die al eeuwen op mijn lijstje stonden, en er is hier geen internet dus wordt je niet afgeleid door de Facebook-feed en rampen van de dag. Het helpt ook dat het elke dag wel een paar uur lekker verfrissend regent. Het is goed om even stil te staan.