Ik moet nog steeds een beetje wennen aan de naam, maar voor de rest bevalt Christchurch me tot nu toe prima. Het is geen grote stad, wat ik besefte toen ik na 2 weken al bekenden op straat tegenkwam. Tot vandaag heb ik ook mijn auto niet hoeven te gebruiken, ik loop of fiets overal naartoe, na de aardbeving in 2011 werden veel wegen gerepareerd en met een fietspad uitgerust, fel groen gekleurd.
Mijn taak voor de komende weken is het opzetten van de nieuwe Ooooby operatie hier en zorgen dat zoveel mogelijk mensen van ons horen. Ik ben flyers en poster aan het verdelen, contacten aan het leggen en zeer driftig bezig met de Ooooby Christchurch Facebook pagina.
Het is heerlijk. Zo gaaf om weer in een nieuwe locatie te zijn, nieuwe mensen te leren kennen, een nieuwe uitdaging te hebben om mijn tanden in te zetten. Dit is echt aan mij besteedt, en omdat ik het in de Waikato al eens heb gedaan, weet ik beter waar te beginnen en wat te doen. Overal waar ik kom en het verhaal van Ooooby vertel krijg ik goede reacties. Wat een goed idee! Het is nu al bijna 2 jaar geleden (!) dat ik voor het eerst het Ooooby warehouse in Sydney binnenliep en ik heb nog geen moment getwijfeld dat dit echt mijn ding is. Lokaal eten is in de hele wereld zo'n beetje aan het exploderen en ik sta aan het voorfront, samen met een fantastische groep mensen, vol vooruit om ons voedselsysteem om te gooien, te herstellen, te verbeteren.
Maar helaas kan ik mijn worteltaart niet hebben en tegelijkertijd eten. Terwijl ik hier in fantastisch Nieuw-Zeeland aan mijn droom carrière timmer, zit Sebas en een hoop andere mensen waar ik ook onwijs van houd in Europa. Nieuw-Zeeland en Australië hebben als bijnaam de Antipoden, wat uit het Grieks komt en zoveel betekent als "twee punten, tegenover elkaar gelegen aan weerszijden van de wereld" (Wikipedia). We staan dus met de voeten tegen elkaar, en de wereld ertussen.
En dat is niet altijd even makkelijk! Vaak lukt het wel om in de drukte van het werk te vergeten dat daar aan de andere kant het leven ook doorgaat, maar soms komt het hard aan dat ik een hoop mis. Nichtjes die beginnen te lopen, vriendinnetjes die met een nieuwe baan beginnen, zussen waar ik graag gewoon een kopje koffie mee zou willen drinken (of een wijntje). Nu we net eindelijk de visum aanvraag voor Sebas de deur uit hebben, begin ik alweer aan mijn volgende reis naar Nederland te denken. Daarnaast heb ik ook dromen van land kopen in Spanje, met de motor door Zuid-Amerika, een vervolgcursus yoga op Bali, in een hotel werken op Mauritius en een weeshuis bouwen in Nigeria. Dus.
Gelukkig ben ik er ook erg goed in geworden, na al die uren op de yoga mat, om echt in het nu te zijn. Alles wat we hebben is nu, en als je niet gelukkig kunt zijn in dit moment, dan wordt het niet veel beter. Wat ook wel helpt is dat naast de vette baan, dit land ook nog eens ongelofelijk mooi is :-)
Mijn taak voor de komende weken is het opzetten van de nieuwe Ooooby operatie hier en zorgen dat zoveel mogelijk mensen van ons horen. Ik ben flyers en poster aan het verdelen, contacten aan het leggen en zeer driftig bezig met de Ooooby Christchurch Facebook pagina.
Het is heerlijk. Zo gaaf om weer in een nieuwe locatie te zijn, nieuwe mensen te leren kennen, een nieuwe uitdaging te hebben om mijn tanden in te zetten. Dit is echt aan mij besteedt, en omdat ik het in de Waikato al eens heb gedaan, weet ik beter waar te beginnen en wat te doen. Overal waar ik kom en het verhaal van Ooooby vertel krijg ik goede reacties. Wat een goed idee! Het is nu al bijna 2 jaar geleden (!) dat ik voor het eerst het Ooooby warehouse in Sydney binnenliep en ik heb nog geen moment getwijfeld dat dit echt mijn ding is. Lokaal eten is in de hele wereld zo'n beetje aan het exploderen en ik sta aan het voorfront, samen met een fantastische groep mensen, vol vooruit om ons voedselsysteem om te gooien, te herstellen, te verbeteren.
Maar helaas kan ik mijn worteltaart niet hebben en tegelijkertijd eten. Terwijl ik hier in fantastisch Nieuw-Zeeland aan mijn droom carrière timmer, zit Sebas en een hoop andere mensen waar ik ook onwijs van houd in Europa. Nieuw-Zeeland en Australië hebben als bijnaam de Antipoden, wat uit het Grieks komt en zoveel betekent als "twee punten, tegenover elkaar gelegen aan weerszijden van de wereld" (Wikipedia). We staan dus met de voeten tegen elkaar, en de wereld ertussen.
En dat is niet altijd even makkelijk! Vaak lukt het wel om in de drukte van het werk te vergeten dat daar aan de andere kant het leven ook doorgaat, maar soms komt het hard aan dat ik een hoop mis. Nichtjes die beginnen te lopen, vriendinnetjes die met een nieuwe baan beginnen, zussen waar ik graag gewoon een kopje koffie mee zou willen drinken (of een wijntje). Nu we net eindelijk de visum aanvraag voor Sebas de deur uit hebben, begin ik alweer aan mijn volgende reis naar Nederland te denken. Daarnaast heb ik ook dromen van land kopen in Spanje, met de motor door Zuid-Amerika, een vervolgcursus yoga op Bali, in een hotel werken op Mauritius en een weeshuis bouwen in Nigeria. Dus.
Gelukkig ben ik er ook erg goed in geworden, na al die uren op de yoga mat, om echt in het nu te zijn. Alles wat we hebben is nu, en als je niet gelukkig kunt zijn in dit moment, dan wordt het niet veel beter. Wat ook wel helpt is dat naast de vette baan, dit land ook nog eens ongelofelijk mooi is :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten