Planeet Agi

Sebastian vraagt zich soms wel eens af of ik niet gewoon van een andere planeet kom. Planeet Agi, waar alle bewoners overgemotiveerd, zwaar gedisciplineerd en barstende van de energie door het leven gaan. Iedereen doet daar natuurlijk aan yoga, ook al moeten we daar om 6 uur voor opstaan. Iedereen eet ook erg gezond en neemt elke dag zijn eigen lunch mee, liefs rauwe haring met uitjes en salade. Er wordt de hele dag gelezen en geleerd, en college's gevolgd, met sportlessen, en dwarsfluit-uurtjes, met liters Yogi thee en chocola met minstens 72% cacao. Mmm dat klinkt eigenlijk best goed...

Helaas heb ik deze planeet nog niet gevonden, maar ik ben nu op een plek waar ik me als een vis in het water voel. Ik zit momenteel in Bonn, op de 23ste Europäische Sommerakademie van het Gustav-Stresemann-Institut, om 10 dagen lang dagelijks over Europa te leren en te discussiëren. Sinds donderdag zit ik al elke dag om 9 uur, samen met 85 andere studenten, onderzoekers en experten uit alle mogelijke landen, klaar voor een vol programma, om alle mogelijke kanten van Europa te belichten. Van het nieuwe Lissabon verdrag, tot de Euro-crisis, tot de opbouw van de EU, de kandidaatlidstaten en de 'buitenlandse' politiek.

Morgen staat er een simulatie spel op het programma, waarbij ik de media vertegenwoordig, en aan het einde wordt besloten of Turkije, Macedonië, Montenegro en Servië de status kandidaat lidstaat krijgen. Dan vertrekken we op woensdag met de bus naar Brussel, om daar 3 dagen lang de Raad, het Parlement en de Commissie te bezoeken, want een Europäische Sommerakademie kan natuurlijk niet zonder bezoekje aan het hol van de leeuw. Ik ben hier trouwens de enige Nederlander en wordt constant gevraagd hoe dat dan in Nederland zit, met onze fijne Geert Wilders en onze kijk op Duitsland, Europa en het hele Griekenland gebeuren. Tja... wat vinden we daar eigenlijk van?

Kortom, ik ben gewoon helemaal blij. Een zomer lang helemaal niets doen zal voor mij wel nooit weggelegd zijn. Aanstaande zondag ga ik weer naar Berlijn terug stuiteren en beginnen aan mijn Masterthesis, waar ik ook al het onderwerp voor weet: European Citizenship and the Changing Faces of Migration in Europe. Ik heb nu al bakken vol met input en inspiratie en dank onze regeringsleiders dat ze dit fantastische sociale, economische en politieke experiment (lees: de EU) ooit zijn aangegaan, zonder te weten waar het ons heen gaat brengen. Mij heeft het ondertussen namelijk al ver gebracht.