Papieren werkelijkheid

Het was de week van het geregel! Verhuizen naar Duitsland leek in de eerste instantie zo gemakkelijk, maar er blijken toch wat drempels op de weg te liggen. Ergens beginnen met werken, huursubsidie aanvragen, studeren, het is allemaal mogelijk. MITS je de juiste papieren hebt. Na anderhalve maand in Berlijn ben ik ondertussen de trotse eigenaar van een:

• Sozial Versicherungsnummer
• BaFog Negativ Bescheid (BaFog is de Duitse stufie, Negativ Bescheid betekent een verklaring dat ik het NIET ontvang)
• Lohnsteuerkarte (belasting betalen doe je overal...)
• Freizug bescheid (Jee ik ben EU-lid, ik mag hier werken)
• Anmeldebestatigung (Ja ik woon hier ja)
• Immatrikulerungsbescheinigung (nog steeds errug blij mee)
• Sozial Identifikationsnummer (nog geen idee waarom ik die heb gekregen... is dat het sofinummer?)
• en dit lijstje gaat nog wel even door...

Voor al deze formulieren heb ik toch gemiddeld minstens een uur in de rij gestaan, en ik heb ze allemaal wonder boven wonder een keer nodig gehad. Werkelijk waar, als er iets is waar ze hier van houden is het wel OFFICIËLE DOCUMENTEN MET LEKKER VEEL STEMPELS EROP. Ik ben verbaasd dat ze bij het afrekenen in de supermarkt nog niet om mijn geboorteakte en vingerafdruk hebben gevraagd. Het verbaasd me dan ook niks dat Max Weber een Duitser was, zo'n theorie kan alleen maar hier verzonnen zijn. Voordeel (of nadeel...?) is nu wel dat ik in het systeem zit, en het vanaf nu alleen maar makkelijker kan worden.

Hopen we dan maar.

Voor de rest loopt alles prima. De IB-groep heeft mijn studie erkent en ik ben erg blij met de maandelijkse OV vergoeding die ik krijg. Naast mijn baantje en huursubsidie (als we het krijgen, en de mevrouw bij het Wohngeld Amt genoegen neemt met mijn ziel en zaligheid op papier) ziet het er naar uit dat het financieel wel gaat lukken. 

Afgelopen weekend heb ik bezoek gehad van een Jungle Minds delegatie: Floor en Sabine zijn langsgekomen en het was erg gezellig! Culture shock: ze waren nog geen 3 minuten op Duitse bodem of hun portemonnees zijn al gejat...! Welkom in Berlijn... 

Nadat we dit verwerkt hadden, emotioneel en vooral praktisch (bij de politie leken ze amper te weten wat ze ermee aanmoesten. Hoezo doe je aangifte van een gestolen portemonnee, die wordt toch nooit meer teruggevonden?!) hebben we flink door de stad gesjouwd, een bezoek gebracht aan de Brezel Bar, de tentoonstelling Topograpie des Terrors (met documenten en beeldmateriaal over de realiteit binnen de SS Gestapo) en de Kaiser's (gewoon een supermarkt, maar voor Sabine een paradijs :) 

En 's avonds natuurlijk op stap geweest. Die avond was trouwens een flink lesje nederigheid, want we hebben voor het eerst ondervonden hoe het is om bij een club geweigerd te worden. "Sorry, you don't fit in with the crowd". In your face! Dat was even slikken. Het deurbeleid bij de Berghain is dus inderdaad mega streng. Ben benieuwd op welke doelgroep ze dan wel mikken? 

Wel blijft het toch erg leuk mijn nieuwe stad aan anderen te laten zien, hoewel een weekend eigenlijk echt te kort is. Ik ben blij dat ik er zelf 2 jaar de tijd voor heb :)